Veel figuren in de romans van de Amerikaans-Russische grootmeester (1899-1977) zijn niet onverdeeld sympathiek. Professor Pnin is daarop een hartveroverende uitzondering. In deze kleine roman volgen we de oprechte maar onhandige pogingen van deze Russische, middelbare, kale, grof gebouwde maar fijngevoelige en onverwacht kinderlijke emigrant om in een Amerikaans universiteitsstadje zijn plaats onder de zon te vinden. Zijn onhandigheid wordt weldra fameus in het wereldje van egocentrische, gehaaide en hooghartige academici. Pnin beklant een verlopen eethuis louter uit sympathie voor mislukkingen en ook de lezer zal vanaf de eerste bladzij niet anders dan sympathie kunnen voelen voor de maatschappelijke mislukking die Pnin heet en die Nabokov zijn als mens meest geslaagde romanfiguur vond. De vertaling, ingrijpend en met trefzeker animo herzien, maakt deze Nederlandse heruitgave tot een allerprettigst hartversterkertje. De literaire pendant van een Monsieur Hulot-film van Tati, toegankelijk voor een breder publiek dan de meeste andere romans van Nabokov.

Op en top een tragikomisch verhaal. Een aanvankelijk onbekende auteur schetst een warm portret van Timofej Pavlovitjs Pnin, een Russische migrant in de Verenigde Staten, assistent-docent in Russische literatuur aan een kleine Amerikaanse universiteit. We leren Pnin kennen als een nogal verstrooide man, met een ongelofelijke kennis van de Russische literatuur, maar met duidelijke aanpassingsproblemen aan de Amerikaanse samenleving. Hij komt redelijk lachwekkend over, vooral met zijn curieuze Engels, maar eigenlijk is hij een tragisch figuur. De roman voelt aan als een vingeroefening, met duidelijke zwaktes, maar toch ook met geniale passages. Naboko schetst in elk geval ook een schrijnend portret van de Russische migranten in de VS. ( )