Niet uitgelezen. Niet mijn ding. ( )

Murakami was mij al vaak aanbevolen, maar pas nu heb ik voor het eerst een boek van hem gelezen. Dat zal zeker niet de laatste zijn, al was het maar omdat het verhaal na het eerste deel van 1q84 nog niet af is.

Het magisch realisme in dit boek is subtiel en intrigerend. Je wilt echt weten hoe het zit met de parallelle wereld van 1q84. Na Hubert Lampo is dit eindelijk weer een schrijver waar ik nog vele magisch realistische boeken van zal lezen. ( )

In deze trilogie (ook boeken 2 en 3 zijn van een hoog niveau) neemt Murakami je eens te meer mee naar zijn lichtelijk ontwrichtende fantasiewereld. Sensueel geschreven, met intrigerende personages die onder je huid kruipen. ( )

Wat een fascinerend boek en een intrigerend plot! Ik had eerlijk gezegd al veel tegenstrijdige reacties op het boek gelezen, waarbij de negatieve eerder in de meerderheid leken, maar dankzij een vriendin waarmee ik elke maand samen een boek lees, heb ik het nu toch gelezen; Ongelooflijk. Ik was al een fan van Murakami aan het worden na het lezen van Kafka aan het strand enkele maanden geleden, maar nu is hij zonder twijfel een van mijn favoriete auteurs.
Aomame en Tengo, de twee hoofdpersonen in het verhaal, kennen elkaar op het eerste zicht niet, maar na een tijd wordt duidelijk dat ze elkaar vroeger wel hebben gekend. Beiden hebben niet echt een gemakkelijke jeugd gehad, en beiden zijn ze al op jonge leeftijd tegen hun ouders (vader in het geval van Tengo) in opstand gekomen en hebben hun leven min of meer in eigen handen genomen. Of ze gelukkig zijn is niet zo gemakkelijk te zeggen, maar ze maken er allebei het beste van. Tengo doet dit door te vluchten in wiskunde en lezen, en ook door te schrijven, al is dat laatste nog niet echt succesvol gebleken, Aomame door haar lichaam zo gezond mogelijk te houden. (Lichaam en geest, dus).
Natuurlijk zitten er weer enkele surrealistische elementen in het verhaal, anders zou het Muraami niet zijn. Hoe zit het bv. met die twee manen?
Ik kan niet wachten om het tweede deel van de trilogie te lezen!

Andere meningen/besprekingen:

In Gedachten: http://hanniejenneskens.com/2013/03/29/gelezen-1q84-boek-1-2-en-3-haruki-murakam...

Boekblad leest: http://boekbladleest.blogspot.be/2013/07/casper-leest-1q84-boek-een.html

Tessa Heitmeijer: http://tessaheitmeijer.com/2015/11/20/recensie-1q84-deel-1/ ( )

Een half boek, of beter nog, een derde deel van een boek becommentariëren is eigenlijk een beetje vreemd. 1q84 is een boek dat uit drie delen bestaat, waarvan de eerste twee nu gezamenlijk zijn vertaald in het Nederlands. In deel 1 maken we kennis met de twee hoofdfiguren, Tengo en Aomame. De personages, de setting, de symboliek en de thematiek zijn typisch Murakami: eenzame, ietwat geïsoleerd levende hoofdpersonen van rond de dertig, die niet zo precies weten wat ze willen in het leven. Het anonieme leven in de grote stad. Een verloren jeugdliefde. Een vreemde semi-parallelle wereld. Muziek, literatuur. Meisjes met mooie oren.

Toch wijkt dit boek in veel opzichten ook af van Murakami's eerdere werk. Het boek is superstrak gedirigeerd. De 24 hoofdstukken volgen keurig om en om Aomame en Tengo, en meer dan in zijn andere boeken heb ik het idee dat Murakami hier voor ogen heeft waar hij naar toe schrijft; het is dus minder intuitief. De hoofdpersoon Aomame is in haar karakter ook al geen typisch Murakami karakter, ze is hard, sexy en laat nooit met zich spotten. Het boek barst van het geweld, de seksualiteit en de wreedheid, alles redelijk expliciet beschreven. Ook viel mij op dat er hier voor het eerst niet Italiaans, maar Japans werd gekookt!

Natuurlijk is dit nog altijd Murakami, dus het boek leest als een trein, en blijft trekken doordat het verhaal van elk van de karakters telkens net wordt beëindigd als het net spannend begint te worden. ( )