Onze site gebruikt cookies om diensten te leveren, prestaties te verbeteren, voor analyse en (indien je niet ingelogd bent) voor advertenties. Door LibraryThing te gebruiken erken je dat je onze Servicevoorwaarden en Privacybeleid gelezen en begrepen hebt. Je gebruik van de site en diensten is onderhevig aan dit beleid en deze voorwaarden.
The first novel in what would be a remarkable but tragically curtailed creative career, Virginia Woolf's The Voyage Out recounts the tale of Rachel Vinrace's literal and metaphorical journey. En route to South America on one of her father's ships, Rachel undertakes her own voyage of self-discovery as she interacts with a motley crew of passengers, through whom Woolf takes the opportunity to savagely satirize the bourgeois mores of Edwardian England.
De uitreis verteld het verhaal van Rachel Vinrace die op het schip van haar vader, samen met onder andere haar oom en tante, naar Zuid-Amerika vaart. Op hun bestemming aangekomen kiest Rachel er voor om bij haar oom en tante te logeren in de plaats van in de rimboe bij haar vader.
Aangespoord door haar tante Helen begint Rachel’s leven hier pas echt. De uitreis is in feite een coming-of-age verhaal. We zien niet enkel de groei en ontluiking die Rachel doormaakt maar we nemen tevens een kijkje in de levens van heel wat andere kleurrijke personages. Personages die allemaal op hun eigen manier een bijdrage leveren aan het groeien van Rachel. Zelfs Mrs Dalloway komt even voorbij.
Dit is het meest toegankelijke boek van Woolf dat ik al las. Het verhaal verloopt chronologisch en gestructureerd. Al is tussen de regels door wel te merken dat het ook in dit boek meer draait om relaties en maatschappelijke patronen dan om het verhaal an sich. Door de resem aan neven-personages, met elk hun eigen meningen en ideeën heeft Woolf een breed platform om uiteenlopende onderwerpen op verschillende manieren aan te snijden.
Wat mij telkens verbaast in de boeken van Virginia is hoe veel maar ook hoe weinig wij heden ten dage verschillen van personages van meer dan 100 jaar oud. Dat maakt dat ook De uitreis best nog hedendaags aanvoelt. Wat mensen denken, voelen, vrezen, hoe ze liefhebben, twijfelen, roddelen, daar is nog steeds niet veel in veranderd.
Rachel’s verhaal is ook ons verhaal. Hoe groots we ons ook kunnen (beginnen) voelen, we zijn allemaal maar een klein onderdeel in een groter verhaal. ( )
"The Voyage Out" is Virginia Woolf's first novel, published in 1915, and offers an insightful exploration into the themes of youth, love, and the journey towards self-awareness. The story follows Rachel Vinrace, a young woman who embarks on a sea voyage to South America aboard her father's ship, the Euphrosyne. Throughout the journey and her stay in a fictional South American country, Rachel is introduced to a variety of English expatriates and travelers, each contributing to her understanding of the world and herself.
As Rachel navigates through the complexities of adult society, relationships, and her emerging desire for independence and identity, Woolf delves deep into the inner workings of her characters' minds, employing a psychological narrative style that would come to define her later works. The novel addresses themes such as the stifling nature of Edwardian society, the quest for personal freedom, and the complexities of love and marriage, all while showcasing Woolf's burgeoning talent for stream-of-consciousness storytelling. "The Voyage Out" is not just a tale of physical journey but also a profound exploration of the transition from adolescence into adulthood, marking the emergence of Woolf's voice as a significant literary figure in modernist literature.
The voyage out is een roman als een schip, traag en majestueus golft ze van de bladzijden. Virginia Woolfs eerste is een weldaad. Nu die roman uit 1915 eindelijk als De uitreis in vertaling is verschenen, kunnen we kort zijn over de reden waarom het zo lang duurde: stekeblinde beroepslezers ter plaatse. The New York Times kon het ook niet bekoren. In 1920 poogt de krant de vuistdikke roman samen te vatten in vier zinnen en begint daartoe als volgt: ‘Ridley Ambrose, a professor, and his wife, Helen, a woman of the smart London world, are going to the antipodes on a vessel owned by Helen’s brother-in-law, Willoughby Vinrace.’ Een zin die je een beetje doet grinniken als je het boek net hebt uitgelezen.
So the story maunders on, and the fact that it is crowded with incident, most of it futile, and that the clever talk by every one continues in a confusing cataract in every chapter, does not save it from becoming extremely tedious.
Omdat de straten die van de Strand naar de Embankment leiden erg smal zijn, is het beter er niet arm in arm te lopen.
Citaten
Informatie afkomstig uit de Engelse Algemene Kennis.Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
In the streets of London where beauty goes unregarded, eccentricity must pay the penalty.
She looked forward to seeing them as civilised people generally look forward to the first sight of civilised people, as though they were of the nature of an approaching physical discomfort—a tight shoe or a draughty window.
"I have a weakness for people who can't begin."
Each of the ladies, being after the fashion of their sex, highly trained in promoting men's talk without listening to it, could think—about the education of children, about the use of fog sirens in an opera—without betraying herself.
[...], for if Rachel were ever to think, feel, laugh, or express herself, instead of dropping milk from a height as though to see what kind of drops it made, she might be interesting though never exactly pretty.
To feel anything strongly was to create an abyss between oneself and others who feel strongly perhaps but differently. It was far better to play the piano and forget all the rest.
It appeared that nobody ever said a thing they meant, or ever talked of a feeling they felt, but that was what music was for. Reality dwelling in what one saw and felt, but did not talk about, one could accept a system in which things went round and round quite satisfactorily to other people, without often troubling to think about it, except as something superficially strange
In Spain he and Mrs. Dalloway had mounted mules, for they wished to understand how the peasants live. Are they ripe for rebellion, for example?
"There's something one knows a gentleman by," said Clarissa, "but one can't say what it is."
"I'd rather die than come in to dinner without changing-- wouldn't you? It matters ever so much more than the soup."
"Oh, I'd forgotten there's a dreadful little thing called Pepper. He's just like his name. He's indescribably insignificant, and rather queer in his temper, poor dear. It's like sitting down to dinner with an ill-conditioned fox-terrier, only one can't comb him out, and sprinkle him with powder, as one would one's dog. It's a pity, sometimes, one can't treat people like dogs!"
As the streets that lead from the Strand to the Embankment are very narrow, it is better not to walk down them arm-in-arm. If you persist, lawyers= clerks will have to make flying leaps into the mud; young lady typists will have to fidget behind you. ... The embankment juts out in angles here and there, like pulpits; instead of preachers, however, small boys occupy them, dangling string, dropping pebbles, or launching wads of paper for a cruise. ... Some one is always looking into the river near Waterloo Bridge; a couple will stand there talking for half an hour on a fine afternoon; most people, walking for pleasure, contemplate for three minutes; when, having compared the occasion with other occasions, or made some sentence, they pass on. Sometimes the flats and churches and hotels of Westminster are like the outlines of Constantinople in a mist; sometimes the river is an opulent purple, sometimes mud-coloured, sometimes sparkling blue like the sea. It is always worth while to look down and see what is happening.
The small, agitated figures decorated with fountain pens, and burdened with dispatch-boxes, had appointments to keep, and drew a weekly salary.
Mrs Dalloway began to write. A pen in her hands became a thing one caressed paper with, and she might have been stroking and tickling a kitten as she wrote.
Laatste woorden
Voor zijn ogen trok een parade van voorwerpen langs, zwart en onduidelijk, de gestalten van mensen die hun boek, hun kaarten, hun knotten wol, hun naaimand pakten en achter elkaar aan hem voorbijtrokken op weg naar bed.
The first novel in what would be a remarkable but tragically curtailed creative career, Virginia Woolf's The Voyage Out recounts the tale of Rachel Vinrace's literal and metaphorical journey. En route to South America on one of her father's ships, Rachel undertakes her own voyage of self-discovery as she interacts with a motley crew of passengers, through whom Woolf takes the opportunity to savagely satirize the bourgeois mores of Edwardian England.
Google Books — Bezig met laden...
(3.7)
Group Read, February 2016: The Voyage Out
1
Eindelijk ook vertaald, hoera!
De uitreis verteld het verhaal van Rachel Vinrace die op het schip van haar vader, samen met onder andere haar oom en tante, naar Zuid-Amerika vaart. Op hun bestemming aangekomen kiest Rachel er voor om bij haar oom en tante te logeren in de plaats van in de rimboe bij haar vader.
Aangespoord door haar tante Helen begint Rachel’s leven hier pas echt. De uitreis is in feite een coming-of-age verhaal.
We zien niet enkel de groei en ontluiking die Rachel doormaakt maar we nemen tevens een kijkje in de levens van heel wat andere kleurrijke personages. Personages die allemaal op hun eigen manier een bijdrage leveren aan het groeien van Rachel. Zelfs Mrs Dalloway komt even voorbij.
Dit is het meest toegankelijke boek van Woolf dat ik al las. Het verhaal verloopt chronologisch en gestructureerd. Al is tussen de regels door wel te merken dat het ook in dit boek meer draait om relaties en maatschappelijke patronen dan om het verhaal an sich. Door de resem aan neven-personages, met elk hun eigen meningen en ideeën heeft Woolf een breed platform om uiteenlopende onderwerpen op verschillende manieren aan te snijden.
Wat mij telkens verbaast in de boeken van Virginia is hoe veel maar ook hoe weinig wij heden ten dage verschillen van personages van meer dan 100 jaar oud. Dat maakt dat ook De uitreis best nog hedendaags aanvoelt. Wat mensen denken, voelen, vrezen, hoe ze liefhebben, twijfelen, roddelen, daar is nog steeds niet veel in veranderd.
Rachel’s verhaal is ook ons verhaal. Hoe groots we ons ook kunnen (beginnen) voelen, we zijn allemaal maar een klein onderdeel in een groter verhaal. (