Konteksti, me një fjalë struktura mbështetëse e tërë ligjëratës, është “gjendja intelektuale” e fundit të shekullit të shtatëmbëdhjetë dhe fillimit të të tetëmbëdhjetit. Tashti, në një “republikë dijeje”, shkrimtarët, dijetarët dhe politikanët piqen në një truall të përbashkët.

Shquajmë qartazi atmosferën e Republikës së Platonit, ashtu siç njohim teoritë politike dhe metaforat e Leviatanit të Hobsit.

Suifti vepron në një etapë komplekse të tranzicionit, në atë që mecenatizmi aristokratik dhe fuqia arbitrare i lëshojnë duarduarshëm terren mbizotërimit të mendimit publik dhe pavarësisë së njeriut të letrave..

Në këtë zhvillim luajnë një rol vital edhe botuesit, bibliotekarët, librarët dhe kronistët e faqeve letrare të periodikëve. Po përvijohet kësisoj fizionomia moderne e botës së librave, me investimet e saj të pavarura dhe tregtimin.

Që ta kuptojmë siç duhet rolin e Suiftit, duhet që këtë aspekt ekonomik t’ia shtojmë konfliktit, shpeshherë të hidhur, ndërmjet konservatorëve dhe liberalëve.

Libri i Udhëtimeve të Guliverit dhe Vjedhja e kaçurelit e Poupit janë ndër shembuj e lavdishëm të kësaj gjinie të veçantë. Pallete të picërruar në masën e shtëpive të kukullave, çajnikë, shtiza çorapesh, kuleta të vocrra e shishka parfumesh përcaktojnë vendin dhe skenarin e veprimit...

Nga rrëgjimi i duarduarshëm surreal rrjedhin saktësime grotkeske: beteja e Suftit zhvillohet “të premten e shkuar në Bibliotekën Mbretërore”; poetët janë shndërruar në toga të kalorësisë së lehtë, këmbësorët janë rekrutuar nga mesi i historianëve, përkthyesit janë të domosdoshëm, porse mercenarë pathadorë... Katalogu i kapedanëve rivalë është një parodi e përpiktë që minimizon, përmes teprisë retorike, thirrjen nën armë të Iliadës.

Edhe në këtë pamflet, proza e Suiftit ndez llamba të një shkëlqimi therës. Në disa çaste, mujshia e zërit të Suiftit, në intonacionin e tij karakteristik, porse larg parodisë, gjallëron betejën librore. Edhe sot, një lexuesi të vëmëndshëm nuk do t’i shpëtojë mëria politike dhe shoqërore, që rrjedh nën sipërfaqen komike: saeva indignatio, si gjithnjë te autori i Guliverit!

Pjesa është marrë nga “Hyrje” e Georges Steiner