Over vrijheid. In kunst, seks, drugs en klimaat. Door: Maggie Nelson.

Sinds ik De Argonauten las, met wijd open ogen en een knetterend brein, ben ik fan van Maggie Nelson. Van al haar werk: fictie, non-fictie, essays, poëzie. Nelson is een ras apart. Intelligent, messcherp, poëtisch, filosofisch, feministisch, …

Dat is ze ook in Over vrijheid. Qua denkrichting is dit boek genuanceerd én krachtig tegelijk. Ze stelt vragen zonder antwoorden te geven, ze prikkelt en geeft mogelijke verklaringen en denkrichtingen. Haar queer blik verruimt en bevrijdt die van ons lezers. En die blik maakt evolutie en verandering mogelijk, biedt een uitweg richting vrijheid. Vrijheid hangt onherroepelijk samen met angst, vrijheid draait om leren omgaan met beperkingen. Er is vrijheid om en er is vrijheid van. Enkel door te denken, denken, denken, kunnen we ergens komen leert zij ons.

Ze vraagt veel van je, Nelson. Over vrijheid is gigantisch boeiend maar ook een ferme kluif. Je moet er heel hard je hoofd bijhouden maar dan krijg je ook wat. Ongemerkt verandert ze je denken. Wij hebben allemaal de vrijheid van denken, en dat denken kan en mag, moet zelfs blijven veranderen. Je hoeft het niet altijd met Nelson eens te zijn, mensen hoeven het niet altijd eens te zijn om samen ergens te komen. Zolang we het samen blijven doen en elkaar niet laten vallen gaan we richting vrijheid, dé bevrijding bestaat niet.

Ik heb enorm veel onderlijnd in dit boek, veel besproken met mijn man. En net als na De Argonauten ga ik ongetwijfeld nog vaak over dit boek nadenken en later beseffen dat het me echt geraakt, veranderd heeft. Wat een aanrader. Alles van Maggie Nelson is een must read. ( )