Het is niet de vertelling, de karakters of het plot, maar het meerlaagse schilderij dat John Updike aan ons, hedendaagse mensen, toont, dat mij zo aanspreekt. Zijn beschrijvingen van een rijk in verval staan als rake penseelstreken op het tableau vivant van het eerste decennium van de 21ste eeuw. Daarover zijn de vernislagen van de religies zichtbaar, deels reeds in craquelé, deels nog gepantserd. Die Jack Levy kon wel de alter ego van Updike zijn, moe op het einde van een nuttig leven in een afkalvende beschaving, maar blijvend ter beschikking en leraar tot het einde... ( )