Verrassend ( )

Het begint redelijk spannend, maar helaas ga je de clou al begrijpen voordat het eind in zicht is. Wat het lezen toen het eind moeizaam maakt ( )

De Atheense politie inspecteur Nikos Balli wordt naar het eiland Kalymnos gehaald om licht te werpen op de zaak van de verdwenen Duits-Amerikaanse toerist Julian Schmid. Julians tweelingbroer Franz vermoedt dat hij is verdronken tijdens zijn dagelijkse zwemtocht, maar de politie heeft aanwijzingen dat Franz zelf iets met de verdwijning te maken heeft.

Nikos Balli - een typische detective uit het Scandinavische genre: aan de drank en met een eigen traumatisch verleden - is gespecialiseerd in misdaden die gepleegd zijn vanuit jaloezie. Aan hem de vraag of dit hier het geval kan zijn. Die vraag beantwoordt hij al heel snel met ‘ja’. Maar hoe het nou precies zit met Julians verdwijning, en de rol van Franz daarin, dat kost nog de nodige plotwendingen.

Plotwendingen overigens die je als scherpe lezer waarschijnlijk wel aan hebt zien komen, waardoor het boekje uiteindelijk wat minder spannend is dan gehoopt. Het is met zijn 95 pagina’s ook eigenlijk meer een novelle, waarin de schrijver snel ter zake moet komen en de clous wat minder goed in het verhaal verborgen liggen dan bij andere boeken van Nesbø. En waar de geloofwaardigheid van dit type boeken in het algemeen al niet heel groot is, zijn er hier wel een paar héél ongeloofwaardige zaken aan de orde, zoals de wel bijzonder snel beklonken “grote liefde” tussen de Griekse serveerster Helena en de broers.

Nouja, tegen een kado’tje van de boekwinkel zeg ik nooit nee, en het was zeker goed voor een paar uurtjes leesplezier met een zonnig Grieks eiland als fijn decor. Maar ik denk ook dat ik het verhaal al vrij snel weer vergeten ben. ( )