Van Houellebecq las ik tot voor vandaag nog niets, al zag ik wel eens een film die me kon bekoren, en bezit ik van de man een viertal boeken. Waaronder dus ook Leven, lijden, schrijven, een tekst die een beetje doet denken aan Wenken voor Jonge Letterkundigen van Baudelaire - ook al in de Perlouses-reeks - en natuurlijk ook aan Brieven aan een jonge dichter van Rilke, (of ook Words of advice for young people van William S. Burroughs) maar dan stukken beter, krachtiger, humoristischer en, vooral, overtuigender.
Nu ben ik zelf geen dichter, noch schrijver, en hoef ik me bijgevolg door Houellebecqs manifest pamflet weinig aangesproken te voelen - maar ware ik wel een dichter, of schrijver, dan is de kans groot dat ik deze tekst niet alleen zou memoriseren en aan menig toog voordragen, maar ook dat ik hem met o.a. mijn eigen bloed tot tien maal toe zou overschrijven. De man is behept met een cynisch realisme dat me, ook als lezer, niet geheel onverschillig laat.

Laat niets na wat u ook maar een klein beetje evenwicht kan verschaffen. Geluk is hoe dan ook niet voor u weggelegd; dat staat vast, en al heel lang. Maar als u een van de schijnbeelden ervan te pakken kunt krijgen, doe dat dan. Zonder aarzelen.
Het is hoe dan ook maar tijdelijk.

En ook

Als u de anderen een mengeling van angstig medelijden en minachting inboezemt, weet u dat u op de goede weg zit. U kunt gaan schrijven

Of

Wees niet bang voor het geluk ; het bestaat niet.

Die laatste deed me luidop lachen. En zo was er nog wel wat. Maar dat moet u dan zelf maar eens gaan lezen.

http://occamsrazorlibrary.blogspot.com/2009/01/leven-lijden-schrijven.html ( )