Onze site gebruikt cookies om diensten te leveren, prestaties te verbeteren, voor analyse en (indien je niet ingelogd bent) voor advertenties. Door LibraryThing te gebruiken erken je dat je onze Servicevoorwaarden en Privacybeleid gelezen en begrepen hebt. Je gebruik van de site en diensten is onderhevig aan dit beleid en deze voorwaarden.
themulhern: This book follows a similar trajectory to the HDM trilogy, starting out fairly light and bright and growing gradually more somber, mature, and troubled.
Het laatste deel van de trilogie en ik moet eerlijk zeggen dat het me niet zo greep als de eerste twee delen. Nu weet ik niet zo goed waaraan het ligt. Misschien was het bij elkaar een beetje te veel van het goede en duurde het me iets te lang. Maar dit kan ook door mijn eigen stemming komen en dat wanneer ik dit boek op een ander moment had gelezen, ik dit juist wel het hoogtepunt van deze serie had gevonden. Het is het meest complexe boek en uiteindelijk komt alles uit de hele reeks heel kunstig bij elkaar. En dat is misschien ook wel wat me er aan stoorde, dat het tijdens het lezen zo duidelijk gemaakt is om tot dat hoogtepunt te komen. Daardoor komt het meer uit het hoofd dan uit het hart van de schrijver en dat leest niet zo lekker.
Iets anders dat vreemd aanvoelde was het christendom dat in deze fantasy-reeks verweven is. Voor mij voelde dat misplaatst. Alsof de schrijver op een met van dik hout zaagt men planken manier zijn kijk op het christendom wil geven. Dit onderwerp op zich vind ik verder prima maar in een fantasysetting werkt dit niet voor mij. Het kwam niet heel vaak voor dus ik kon het nog wel hebben maar het haalde me wel telkens even helemaal uit het verhaal zelf. Heel erg jammer want de schrijfstijl van Philip Pullman vind ik zeer aangenaam omdat het heel vertrouwd aanvoelt. Toch jammer om na twee hele interessante delen dan nu na het afsluitende deel teleurgesteld achter te blijven. ( )
And as the bumpy journey among these dark materials comes to an end, there is the most moving of scenes: all fantasy subdued and only human frailty revealed in the real world of Oxford's Botanic Garden.
Spring like redeemed captives when their bonds & bars are burst.
Let the slave grinding at the mill run out into the field,
Let him look up into the heavens & laugh in the bright air;
Let the inchained soul, shut up in darkness and in sighing,
Whose face has never seen a smile in thirty weary years,
Rise and look out; his chains are loose, his dungeon doors are open;
And let his wife and children return from the oppressor's scourge.
They look behind at every step & believe it is a dream,
Singing: "The Sun has let his blackness & has found a fresher morning,
And the fair Moon rejoices in the clear & cloudless night;
For Empire is no more, and now the Lion & Wolf shall cease."
-- from "America: A Prophecy" by William Blake
O stars,
isn't it from you that the lover's desire for the face
of his beloved arises? Doesn't his secret insight
into her pure features come from pure constellations?
-- from "The Third Elegy" by Ranier Maria Rilke
Fine vapors escape from whatever is doing the living. The night is cold and delicate and full of angels Pounding down the living. The factories are all lit up, The chime goes unheard. We are together at last, though far apart.
-- from "The Ecclesiast" by John Ashbery
O tell of his might, O sing of his grace, Whose robe is the light, whose canopy space; His chariots of wrath the deep thunder clouds form, And dark is his path on the wings of the storm.
-- Robert Grant, from Hymns Ancient and Modern
Opdracht
Eerste woorden
In a valley shaded with rhododendrons, close to the snow line, where a stream milky with melt-water splashed and where doves and linnets flew among the immense pines, lay a cave, half-hidden by the crag above and the stiff heavy leaves that clustered below.
In een door rododendrons beschaduwd dal, dicht bij de sneeuwgrens, waar een beek melkachtig bruiste van het smeltwater en waar duiven en sijsjes tussen de enorme naaldbomen vlogen, lag een grot, half verborgen door de rotsmassa en het dichte gebladerte daaronder.
Citaten
Informatie afkomstig uit de Engelse Algemene Kennis.Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
I used to be a nun, you see. I thought physics could be done to the glory of God, till I saw there wasn't any God at all and that physics was more interesting anyway. The Christian religion is a very powerful and convincing mistake, that's all.
“But there’s my mother. I’ve got to go back and look after her. I just left her with Mrs Cooper, and it’s not fair on either of them.”
“But it’s not fair on you to have to do that.”
“No,” he said, “but that’s a different sort of not fair. That’s just like an earthquake or a rainstorm. It might not be fair, but no one’s to blame. But if I just leave my mother with an old lady who isn’t very well herself, then that’s a different kind of not fair. That would be wrong.
Lyra and Will find themselves at the center of a battle between the forces of the Authority and those gathered by Lyra's father, Lord Asriel.
▾Beschrijvingen bibliotheek
Geen bibliotheekbeschrijvingen gevonden.
▾Beschrijving door LibraryThing leden
Boekbeschrijving
Will is de drager van het mes. Nu is het zijn taak om, vegezeld door engelen, dat machtige, gevaarlijke wapen naar Lord Asriel te brengen - zoals opgedragen door zijn stervende vader.
Maar hoe kan hij op zoek gaan naar Lord Asriel als Lyra verdwenen is? Alleen met haar hulp kan hij de vele obstakels en intriges doorgronden. De twee grote krachten van alle werelden bereiden zich voor op oorlog, en Will moet Lyra vinden, want samen zijn ze op weg naar de veldslag, een onontkomelijke reis die hen zelfs naar de wereld van de doden zal voeren...
Iets anders dat vreemd aanvoelde was het christendom dat in deze fantasy-reeks verweven is. Voor mij voelde dat misplaatst. Alsof de schrijver op een met van dik hout zaagt men planken manier zijn kijk op het christendom wil geven. Dit onderwerp op zich vind ik verder prima maar in een fantasysetting werkt dit niet voor mij. Het kwam niet heel vaak voor dus ik kon het nog wel hebben maar het haalde me wel telkens even helemaal uit het verhaal zelf. Heel erg jammer want de schrijfstijl van Philip Pullman vind ik zeer aangenaam omdat het heel vertrouwd aanvoelt. Toch jammer om na twee hele interessante delen dan nu na het afsluitende deel teleurgesteld achter te blijven. ( )