Deze serie is zo sterk dat het bijna onmogelijk is om er iets over te zeggen.
Een te enthousiaste boekbespreking kan juist een afschrikkend effect hebben omdat er geen ruimte is voor een eigen belevenis. Maar echt, ik weet niet wat ik over deze graphic novel kan zeggen dat maar neigt naar dat er iets aan mankeert.

De introductie in het eerste deel heeft het verhaal stevige grond gegeven waar dit tweede deel op verder gaat. Eigenlijk gaat het naadloos in elkaar over en zouden alle delen ook een groot boek kunnen zijn alleen is dat qua uitgave minder praktisch.

De personages zijn zo levensecht dat zodra er iets magisch gebeurt dit zonder enige aarzeling als vanzelfsprekend wordt aangenomen.
De hoofdsleutel is een begrip dat letterlijk genomen dient te worden. En bij het openen van het hoofd, waar trouwens niets bloederigs bij komt kijken, wordt er een gedachtenwereld getoond met tekeningen die zo vol staan dat naar zo'n bladzijde langere tijd gekeken kan worden waarbij je steeds weer nieuwe gebeurtenissen van die persoon ontdekt. Helemaal geweldig als je ziet hoe de persoon waarvan het hoofd is geopend ook meekijkt in zijn of haar eigen hoofd. (Ik zit hier waanzinnig woorden als briljant en subliem te onderdrukken maar houd dat niet meer vol)

De horror zit 'm niet in bloederigheid al wordt dat ook niet geschuwd. Het zit 'm in de subtiele en soms ronduit botte manier van hoe mensen met elkaar omgaan en tonen totaal geen respect voor elkaar te hebben. Tegelijkertijd is het superspannend wat de sleutels die nog niet gevonden zijn voor effecten zullen hebben.

Snel door dus naar deel 3. ( )