Een Koreaans literair boek, nou dat leek me wel wat. Ik ben door de Netflixserie Vincenzo meer in aanraking gekomen met de Koreaanse cultuur en nu kijk ik Stranger waardoor ik evenzo geïntrigeerd ben. Het komt allemaal heel bekend voor waardoor het bijna Westers lijkt te zijn maar dan zijn er net die culturele verschillen wat het aangenaam vreemd maakt. Dat hoopte ik ook in dit boek tegen te komen.

Helaas maakte dit boek dat niet waar. Als het door een Amerikaan was geschreven en het had zich afgespeeld in Amerika of een Nederlander in Nederland dan was het voor mij hetzelfde geweest. Het verhaal van de eerste verslavende liefde terwijl er aan alle kanten te zien is dat het ongelijkwaardig is en niet klopt. Dan de echte grote liefde die lang niet zo hysterisch is maar juist daardoor veel dieper en hechter is. En wanneer deze is afgelopen, het gemis en het niet meer echt zoeken naar een echte relatie. Het zal al vele malen beschreven zijn en dit is ook echt niet slecht geschreven maar het verraste en raakte me nergens.

Dat ik voor het hoofdpersonage geen warme gevoelens krijg, helpt ook niet mee. Alhoewel dit nooit een doorslaggevend argument is om een boek niet boeiend te vinden. Het is meer als de rest ook wat lauw is dat dit het nog lauwer maakt.
Ik weet niet of dit een goed voorbeeld is van de hedendaagse Koreaanse literatuur maar ik houd het nu maar even bij de televisieseries. ( )