Het is een goed verborgen kleinood in het oeuvre van Dante: 2 Latijnse brieven die hij op het einde van zijn leven schreef en waarin hij op originele wijze zijn keuze voor de volkstaal verdedigde. Dante werd uitgedaagd door de Bolognese docent Giovanni del Virgilio om poëtisch werk in het Latijn te schrijven. Die brieven van del Virgilio zijn hier ook opgenomen, en zeker de eerste is gesteld in een zwaar op de handse stijl à la Horatius. Dante antwoordde in de vorm van een lichtvoetige ecloge, in de stijl van de Bucolica van Vergilius, waarbij hij zelf ook de rol van Tityrus op zich neemt. De antwoorden zijn weliswaar ook gesteld in het Latijn, maar op geniale wijze verdedigt Dante andermaal het gebruik van de volkstaal. Dit is een kleine maar prachtige uitgave, helaas alleen in het Nederlands. De onovertroffen classicus Patrick Lateur tekende voor de vertaling, de toelichting en het uitgebreide notenapparaat. Er zit wat roest op mijn kennis van het latijn, maar ik kan er niet aan doen: de 6-voetige jamben van Lateur doen nog veel meer recht aan het bucolische karakter van Dante’s brieven, dan de originele hexameters. Dit was genieten. ( )