Dit boek is erg speciaal. Het is Literatuur (fictieve én historische weergave van ervaringen in zijn oorspronkelijke beleving. Maar tegelijk lezen we ook de intellectuele reconstructie van die belevingen, en dit op een verweven filosofische manier. Toch is het niet directief filosofisch getint, want de schrijver zwaait nergens met filosofische universele waarheden (het filos. universalisme), maar we zien een filosofische benadering die zich bezighoudt met de subjectieve, individuele ervaringen van het moment (de tijdelijke waarheid). Het tijdelijke of het moment behoren niet tot de universele filosofie! Het bijzondere bij dit boek is dan ook dat het een mengvorm is van literatuur met een vorm van filosofie: het is hier een METAFYSISCHE ROMAN. We vinden een literair karakter én een filosofisch karakter die beiden het particuliere verzoent met het tijdloze (niet het onsterfelijke). De concrete, historische en het individuele beleven versus de universele waarheid van de échte filosofie. Het transcendente overstijgt de psychologie én het sociale. Vandaar! ( )

Door dit boek leer je de waarde van sterfelijkheid kennen. ( )

'Niemand is onsterfelijk' (en francais: Tous les hommes sont mortels) vertelt het verhaal van een man die het aanbod krijgt onsterfelijk te worden. Omdat hij iets heel nodig moet doen - een belegerd kasteel redden geloof ik - en die onsterfelijkheid daarbij goed kan gebruiken, gaat hij er op in. Dat kasteel wordt uiteindelijk gered, of niet, ik weet het niet meer, maar dan begint de narigheid pas. Eeuw na eeuw probeert hij zijn eigen en andermans idealen te vervullen, maar het leidt allemaal tot niets. Succes of mislukking maken niet meer uit. Grote ondernemingen, liefdes, ze verliezen hun zin zonder (heel letterlijk) deadline. ( )