Het is al tot in den treure gezegd: Modiano schrijft telkens ongeveer dezelfde roman. Dat is niet helemaal juist, maar toch bijna. In dit geval zien we opnieuw een oudere man obsessioneel bezig met het reconstrueren van wat er in zijn jonge jaren is gebeurd. Opnieuw speelt dit verhaal zich grotendeels in Parijs af (met weer heel precieze plaatsaanduidingen), al zijn er zij-uitstappen naar de vallei van de Chevreuse (vandaar de titel) en naar Saint-Raphael, aan de Middellandse Zee. Opnieuw duiken er louche figuren op, zit er duidelijk een crimineel geurtje aan de feiten waarnaar verwezen wordt, en onderscheiden de personages zich vooral door hun stilzwijgen of hun mysterieuze, lichtjes dreigende uitspraken. Niet te verwonderen dat in de loop van het boek opnieuw geleidelijk wel enkele stukken van de puzzel op zijn plaats vallen, maar dat het grote plaatje onvatbaar blijft, ook op het einde.
Modiano voert een zeker Jean Bosmans op als protagonist, een schrijver op leeftijd (ook dat keer herhaaldelijk terug bij Modiano). De plot is tamelijk ingewikkeld omdat je pas na een tijdje doorhebt dat het verhaal zich in drie tijdlagen afspeelt: de jeugdjaren van Bosmans (A), 15 jaar later wanneer hij even bedreigd wordt door criminele figuren en hij een eerste poging doet om te begrijpen wat er aan de hand is (B) en nog eens 50 jaar later, wanneer hij een schrijver met naam is, en toch nog eens probeert het fijne te weten te komen van die vroege voorvallen.
Vintage Modiano dus. Knap gedaan, zonder meer. ( )