Het Antigone- spel speelt zich af in de door oorlog verscheurde stad Thebe. Nadat Oedipus de stad heeft verlaten, streden zijn zonen, Eteocles en Polynices, om de troon. Polynices belegerde de stad met buitenlandse troepen. Beiden stierven tijdens de gevechten, en dit laat de schoonbroer van Oedipus, Creon, over om te regeren. Terwijl hij Eteocles begroef met volledige begrafenisrechten, verklaarde Creon Polynices een verrader en verbood iedereen in Thebe om hem te begraven. Dit was een krachtige verklaring; de Grieken geloofden dat dit betekende dat de onbegraven ziel het hiernamaals niet kon binnengaan.

Antigone, de zus van Polynices en Eteocles, besluit haar oom te tarten en ervoor te zorgen dat haar broer het hiernamaals binnentreedt. Het enige wat ze moet doen, is een beetje vuil op hem sprenkelen en hij zal bevrijd worden. Ze slaagt, maar wordt ontdekt en voor haar oom gebracht. Ze ontkent de beschuldigingen niet wanneer ze wordt ondervraagd. Hij veroordeelt Antigone tot de dood. Later spreekt hij met zijn zoon Haemon, die de financiën van Antigone is. Het wordt duidelijk dat zelfs zijn zoon het niet eens is met de keuzes van Creon. De twee debatteren, en wanneer Creon Antigone dreigt te laten uitvoeren voor hen, stormt Haemon uit. Creon beveelt dat Antigone moet worden afgesloten in een grot en moet sterven.

De beroemde ziener, Tiresias, arriveert en adviseert Creon om Polynices te begraven. Hoewel Creon zei dat hij zou doen wat Tiresias zegt, doet hij dat niet, en Tiresias voorspelt dat de acties van Creon een plaag zullen veroorzaken in de stad. Creon volgt de woorden van Tiresias, uit angst voor de toorn van de goden, en hij besluit het leven van Antigone te sparen. Het is te laat. Terwijl Creon Polynices een goede begrafenis geeft, vindt Haemon dat Antigone zichzelf heeft opgehangen. Wanneer Creon in de grot aankomt, probeert Haemon zijn vader te vermoorden, en wanneer hij faalt, doodt hij zichzelf. De koningin hoort haar dat alleen een levende zoon dood is en ze steekt zichzelf neer, maar eerst legt ze een vloek op haar man. Aan het einde van het stuk wordt Creon achtergelaten, levend, maar vol van verdriet.

Antigone's broer mag niet begraven worden van de plaatselijke heerser Kreon. Ze legt zich er niet bij neer en uiteindelijk moet Kreon zwaar boeten...
Het thema lijkt op dat in Ajax, alleen: waar Odysseus in Ajax een beroep doet op de wet, in tegenstelling tot de persoonlijke emoties van de heerser, daar doet Antigone een beroep op goddelijk, universeel recht, in tegenstelling tot het concrete lokale recht.
De wanhoopsteksten van Antigone en Kreon vond ik net wat pregnanter dan die van Ajax en zijn concubine. De ontknoping komt in Ajax ook meer uit de lucht vallen. En nog een pré ten gunste van Antigone: de mooie commentaren van het koor op het Noodlot. ( )