Onze site gebruikt cookies om diensten te leveren, prestaties te verbeteren, voor analyse en (indien je niet ingelogd bent) voor advertenties. Door LibraryThing te gebruiken erken je dat je onze Servicevoorwaarden en Privacybeleid gelezen en begrepen hebt. Je gebruik van de site en diensten is onderhevig aan dit beleid en deze voorwaarden.
A modern classic by Nobel Laureate J.M. Coetzee. His latest novel, The Schooldays of Jesus, is now available from Viking. Late Essays: 2006-2016 will be available January 2018. For decades the Magistrate has been a loyal servant of the Empire, running the affairs of a tiny frontier settlement and ignoring the impending war with the barbarians. When interrogation experts arrive, however, he witnesses the Empire's cruel and unjust treatment of prisoners of war. Jolted into sympathy for their victims, he commits a quixotic act of rebellion that brands him an enemy of the state. J. M. Coetzee's prize-winning novel is a startling allegory of the war between opressor and opressed. The Magistrate is not simply a man living through a crisis of conscience in an obscure place in remote × his situation is that of all men living in unbearable complicity with regimes that ignore justice and decency. Mark Rylance (Wolf Hall, Bridge of Spies), Ciro Guerra and producer Michael Fitzgerald are teaming up to to bring J.M. Coetzee's Waiting for the Barbarians to the big screen.… (meer)
Wat een krachtig stuk proza, en dat van een auteur die nog maar aan het begin van zijn carrière stond. Het hoofdpersonage is een antiheld, een functionaris-magistraat in een buitenpost van een niet nader genoemd Rijk; hij doet zijn werk al twintig jaar en is in een zekere routine vervallen; tot plots een legerkolonel opdaagt die de "barbaren" buiten de grenzen van het Rijk wil opjagen. De functionaris ziet de sporen van gruwelijke folteringen, begrijpt niet waarom simpele nomaden tot vijanden worden verklaard en vervolgd; zijn fascinatie focust zich vooral op een blind en kreupel geslagen nomadenmeisje. Uiteraard loopt het niet goed af, maar het einde wordt open gehouden. Coetzee duikt hier onmiddellijk heel diep in de menselijke ziel; de dramatiek wordt versterkt door gruwelijk-suggestieve scenes; maar het is geen zwart-witverhaal van de goeden en de slechten (al flirt Coetzee wel lichtjes met het "nobele wilde"-schema). Ook de magistraat beseft heel goed dat ook hij kwalijke kanten van de "beschaving" vertegenwoordigt. De verleiding is natuurlijk groot om, gezien het vroege jaar van publicatie (nog in volle apartheidstijd) een Zuid-Afrikaanse raster over dit boek te leggen, en die lectuur is zeker relevant; maar Coetzee overstijgt die specifieke context, en weet met dit boek, ook tientallen jaren na het verdwijnen van dat verfoeilijke regime een diepmenselijke problematiek aan te brengen. Ook stilistisch is dat al meteen een pareltje. In de beschrijving van de martelingen en vernederingen die de magistraat moet ondergaan registreert Coetzee nauwgezet diens lichamelijke gewaarwordingen van aftakeling en overleving (die me erg aan Zeno's laatste dagen in Yourcenar's "Oeuvre au Noir" deden denken) en natuurlijk doet de setting (een garnizoensstad vlakbij woestijngebied) onvermijdelijk de sfeer oproepen van Buzzati's heerlijke "De woestijn van de tartaren". Beklijvende lectuur! ( )
Een grensstadje in een fictief land leeft al jaren in betrekkelijke harmonie met de "barbaren", het volk dat door de bewoners van het fictieve land is verdreven. Dan worden de barbaren tot vijand van het land verklaard. Een leger verschijnt, barbaren worden gevangen genomen en gemarteld en van lieverlee komt de schrik er in. De oude bestuurder van het stadje kan niet voorkomen wat er gebeurt en hij schaamt zich er voor. Hij wordt tot een marginaal figuur gemaakt die vanwege zijn "contacten met de barbaren" en zijn protest tegen het zinloze martelen zelf gemarteld wordt. Uiteindelijk vertrekt het door de onherbergzame natuur uitgedunde leger dat uittrok tegen de barbaren hals-over-kop en neemt de oude man de leiding bij de organisatie van het overleven van wie gebleven is. De vraag kwam bij mij op wie in dit verhaal nu eigenlijk de barbaren zijn.
'Wachten op de barbaren' behandelt het thema van de omgang met de vreemdeling en de eenling die ingaat tegen de heersende mores. Knap aan dit boek is dat het tijdloos is: het is onduidelijk waar en wanneer het speelt, maar dit is niet storend. De stijl is rijk en overvloedig en toch wordt er geen woord teveel gezegd. ( )
I have never seen anything like it: two little discs of glass suspended in front of his eyes in loops of wire.
Citaten
Informatie afkomstig uit de Engelse Algemene Kennis.Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
One evening, rubbing her scalp with oil, massaging her temples and forehead, I notice in the corner of one eye a greyish puckering as though a caterpillar lay there with its head under her eyelid, grazing. [...]
It has been growing more and more clear to me that until the marks on this girl's body are deciphered and understood I cannot let go of her. Between thumb and forefinger I part her eyelids. The caterpillar comes to an end, decapitated, at the pink inner rim of the eyelid. There is no other mark. The eye is whole.
I look into the eye. Am I to believe that gazing back at me she sees nothing--my feet perhaps, parts of the room, a hazy circle of light, but at the centre, where I am, only a blur, a blank? (Penguin Ink 35-36)
When Warrant Officer Mandel and his man first brought me back here and lit the lamp and closed the door, I wondered how much pain a plump comfortable old man would be able to endure in the name of his eccentric notions of how the Empire should conduct itself. But my torturers were not interested in degrees of pain. They were interested only in demonstrating to me what it meant to live in a body, as a body, a body which can entertain notions of justice only as long as it is whole and well, which very soon forgets them when its head is gripped and a pipe is pushed down its gullet and pints of salt water are poured into it till it coughs and retches and flails and voids itself. They did not come to force the story out of me of what I had said to the barbarians and what the barbarians had said to me. So I had no chance to throw the high-sounding words I had ready in their faces. They came to my cell to show me the meaning of humanity, and in the space of an hour they showed me a great deal. (Penguin Ink 132-33)
"No, you misunderstand me. I am speaking only of a special situation now, I am speaking of a situation in which I am probing for the truth, in which I have to exert pressure to find it. First I get lies, you see — this is what happens — first lies, then pressure, then more lies, then more pressure, then the break, then more pressure, then the truth. That is how you get the truth."
Laatste woorden
Like much else nowadays I leave it feeling stupid, like a man who lost his way long ago but presses on along a road that may lead nowhere.
A modern classic by Nobel Laureate J.M. Coetzee. His latest novel, The Schooldays of Jesus, is now available from Viking. Late Essays: 2006-2016 will be available January 2018. For decades the Magistrate has been a loyal servant of the Empire, running the affairs of a tiny frontier settlement and ignoring the impending war with the barbarians. When interrogation experts arrive, however, he witnesses the Empire's cruel and unjust treatment of prisoners of war. Jolted into sympathy for their victims, he commits a quixotic act of rebellion that brands him an enemy of the state. J. M. Coetzee's prize-winning novel is a startling allegory of the war between opressor and opressed. The Magistrate is not simply a man living through a crisis of conscience in an obscure place in remote × his situation is that of all men living in unbearable complicity with regimes that ignore justice and decency. Mark Rylance (Wolf Hall, Bridge of Spies), Ciro Guerra and producer Michael Fitzgerald are teaming up to to bring J.M. Coetzee's Waiting for the Barbarians to the big screen.
)
)
Google Books — Bezig met laden...
(3.96)
2
Coetzee duikt hier onmiddellijk heel diep in de menselijke ziel; de dramatiek wordt versterkt door gruwelijk-suggestieve scenes; maar het is geen zwart-witverhaal van de goeden en de slechten (al flirt Coetzee wel lichtjes met het "nobele wilde"-schema). Ook de magistraat beseft heel goed dat ook hij kwalijke kanten van de "beschaving" vertegenwoordigt.
De verleiding is natuurlijk groot om, gezien het vroege jaar van publicatie (nog in volle apartheidstijd) een Zuid-Afrikaanse raster over dit boek te leggen, en die lectuur is zeker relevant; maar Coetzee overstijgt die specifieke context, en weet met dit boek, ook tientallen jaren na het verdwijnen van dat verfoeilijke regime een diepmenselijke problematiek aan te brengen.
Ook stilistisch is dat al meteen een pareltje. In de beschrijving van de martelingen en vernederingen die de magistraat moet ondergaan registreert Coetzee nauwgezet diens lichamelijke gewaarwordingen van aftakeling en overleving (die me erg aan Zeno's laatste dagen in Yourcenar's "Oeuvre au Noir" deden denken) en natuurlijk doet de setting (een garnizoensstad vlakbij woestijngebied) onvermijdelijk de sfeer oproepen van Buzzati's heerlijke "De woestijn van de tartaren". Beklijvende lectuur! (