Kinta Beevor brengt het Toscane van haar jeugd op onnavolgbare wijze opnieuw tot leven. Haar beschrijvingen van het boerenleven met zijn eeuwenoude gewoontes, de kleurrijke dorpsmarken en de onovertroffen Toscaanse keuken kennnen hun gelijke niet.
Kinta was vijf toen haar ouders een vervallen kasteel in Toskane kochten. 1916. Haar ouders waren geziene figurenbinnen de artiestieke Anglo-Italiaanse gemeenschpa in Firenze. Zelfs voor hun allesbehalve burgerlijke kennissen wat het bepaald opzienbarend om een afgelegen kasteel alls woonverbijlf te kiezen. Dat Kinta's ouders hun kinderen grotendeels aan Toskaanse dorpelingen overlieten was al helemaal uitzonderlijk en eigenlijk not done.
Vooral de beschrijvingen van het landschap zijn onovertroffen. je hoort de cicaden tsjirpen, je ruikt de wilde tijm en voelt de dennenaalden onder je voeten.
Aan het einde van het boek wordt een analyse gemaakt over hoe het landelijke Toskane, levend volgens middeleeuwse wetten (mezzadria = de verdeling van de oogst tussen landeigenaar en boer) de twintigste eeuw intuimelt: dorpen raken ontvolkt, olijfgaarden overwoekerd, jongeren verkiezen flat, stad en alleenwonen boven het platteland met zijn sterk familiale banden en strukturen, de vloedgolf van het westerse toerisme., die komaf maakt met de verfijnde allures van de Engelse aristocratie die zomerverblijf hield of rentenierde,en ook perfekt zich kon voegen in het landeigenaar-contadini (boeren) systeem.
De eerste helft van het boek - de jeugdherinneringen - is het meest charmant.
vgl Enchanted April, Elisabeth von Arnim ( )