In Pot-Bouille beschrijft Zola de wederwaardigheden van de bewoners van een groot appartementsgebouw in Parijs. Het moreel verval en de hypocrisie van de Franse bourgeoisie in de negentiende eeuw zijn daarbij het voornaamste Leitmotiv. De brave burgers van de Rue de Choseuil liegen, bedriegen en fornikeren vrolijk buiten het eigen bed en dat alles achter het masker van respectabiliteit. Intussen geven de dienstmeiden, met elkaar roddelend over de binnenplaats van het gebouw, ongezouten hun mening over hun werkgevers.

Een briljant boek, dat zeker. Minpunt is misschien dat Zola wel erg het land heeft aan de burgerij en dat er daarom maar een handvol personages in het verhaal rondlopen die onze sympathie kunnen wegdragen; de priester Maudit bijvoorbeeld, of de zachtaardige monsieur Josserand, vader van Berthe, Hortense en Saturnin, en ongelukkig echtgenoot van misschien wel de grootste kenau van de negentiende-eeuwse literatuur. ( )