Sethe moeder - man heette Halle Suggs
Denver enige nog levende dochter
Twee weggelopen zoons Buglar en Howard
Paul D ..(Garner-Blanke) uit Sweet Home
Spokende doden. Baby Suggs(oudste dochter en ook haar moeder) , Here Boy,
Beloved ( letterlijk zou vertaling 'geliefde' zijn. ) ook Ella?
Sixo
Stamp paid - bramenzoeker, drager van dode Bay Suggs(moeder) (post betaald)

Pittig inkomen. - Morrison heeft heel eigen stijl.
- Er worden kort belangrijke zaken genoemd, waar je later pas de context, betekenis van gaat snappen.
volgens Steinz: invloed van Jde Jazz, variaties rondom een thema en de zwarte orale cultuur - Het boek heeft in Steinz een beschrijving en een web. -

The key is in Morrison's stated goal:
"I wanted the reader to be kidnapped, thrown ruthlessly into an alien environment as the first step into a shared experience with the book's population--just as the characters were snatched from one place to another, from any place to any other, without preparation or defense."

Je moet wel snappen dat het de doden zijn die laten beven het huis, die ze raadplegen.
Omgekeerd zijn de zinnen.:
'Een lief kind ben je' blz 33.
"De krekels gingen tekeer Op donderdag en de lucht, waar al het blauw in het uit was, was witheet om elf uur 's morgens"
. blz 54.

Toch na paar bladzijden glijden ogen er snel doorheen.

'Maar Denver(dochter) deed niets om er een leuk uitje van te maken. Ze ging wel mee zei ze knorrig maar met een houding van 'Ga je gang maar, zie maar dat je mij blij krijgt.'
Als Beloved het verhaal in komt lijkt het pas echt te gaan beginnen. Denvers houding verandert ten goede.

. Nu in Cincinnati, Ohio een Noordelijke staat, voorheen in Kentucky, grensstaat maar toen waarschijnlijk met slavernij.
Als Beloved aanloopt op 124 gaat het verhaal ook lopen. Je hebt de personages en wat feiten, de sfeer van het begin nodig. Moeder Sethe gaat vertellen aan haar over het verleden, daardoor krijgt het verhaal op die plaatsen, meer samenhang, Beloved lijkt de spil te worden.

Er zijn nog steeds staccato zinnetjes, die wat beschrijven, wat niet te beschrijven is, te gruwelijk of onbevatbaar om het soepel en harmonieus tot een geheel te maken.opeenvolgende gedachtes bijv blz 78. - zo loopt de vorm gelijk aan de soort inhoud.
Denver: 'Ze slikte twee keer om het verhaal te kunnen vertellen, om de draadjes die ze haar leven had gehoord aan elkaar te breien tot een net om beminde in vast te houden.'blz. 84.

Vertellen is belangrijk in het boek.
Onzekerheid was moeilijk, maar zekerheid nog moeilijker blz. 103

Paul D bracht iets extra's in haar(Sethe) leven, dat wist ze. Ze wilde het wel vertrouwen maar ze durfde het niet. blz 104.

Beschrijving gevangenenarbeid Paul D: vanaf blz 115.
Cherokee die wijst de weg naar noorden: "Loop de bloemen in de bomen maar achterna." blz 122.

blz 123L zij werkte hem eruit: S P-D? het woonhuis uit? of gaat hij weg? nog niet duidelijk aan einde hoofdstuk.
Denver: voelde zich verlaten, bijv toen broertje wegging, is bang dat Beloved ook weg zal gaan. bindt haar met verhalen.
Beloved: ik ben als het donker met kleine lichtspleetjes erin. blz. 132
blz 134: verder met wat verleden met Paul D gedaan heeft.

op blz 148 staat het chronologische begin. Sethes aankomst op Sweet Home. En meer over Sweet home en het begin op nr. 124.

of 3,5 sterren
_______
deel II
blz 180: Stamp Paid zegt ook dat de zinnen van de vrouwen niet kloppen.
____________

citaten Toni Morrison
“If there's a book that you want to read, but it hasn't been written yet, then you must write it."

“Make up a story... For our sake and yours forget your name in the street; tell us what the world has been to you in the dark places and in the light. Don't tell us what to believe, what to fear. Show us belief's wide skirt and the stitch that unravels fear's caul.”

“I tell my students, 'When you get these jobs that you have been so brilliantly trained for, just remember that your real job is that if you are free, you need to free somebody else. If you have some power, then your job is to empower somebody else. This is not just a grab-bag candy game.” ( )

Het is van “the Sound and the Fury” van Faulkner geleden dat ik nog eens zo’n gedesoriënteerd gevoel had bij de lectuur van een boek. Je weet wel, dat je na 30-40 pagina’s nog geen benul hebt waar het eigenlijk over gaat. In dit boek begon het me zelfs pas na pagina 50 wat te dagen. En zelfs daarna bleef het voortdurend opletten: wie spreekt hier? Waar speelt het zich af, en wanneer? Vooral de vele magisch-realistische elementen in het verhaal maken die lectuur zeker niet gemakkelijk. Pas tegen het einde – na meer dan 250 bladzijden – wordt de verhaallijn echt duidelijk, en dat is toch behoorlijk laat.
Het verhaal zelf dan. Dat speelt zich af in Ohio, in de jaren 1860-1880, tijdens en kort na de Amerikaanse Burgeroorlog dus. Het milieu is dat van zwarte slaven, die officieel wel vrijgelaten zijn, maar in de praktijk nog altijd geknecht. Morisson zet 1 vrouw centraal, Sethe, die bijzonder traumatische ervaringen achter de rug heeft, zó traumatisch dat haar zicht op de werkelijkheid er helemaal door vervormd is.
Op zich is het verhaal best interessant als gruwelijke en aangrijpende illustratie van de verschrikkingen van de slavernij. Nog interessanter is hoe Morisson dit trauma ook laat doorwerken in de werkelijkheidservaring van Sethe: haar hele blik op de wereld en op haar eigen verleden is er door vertroebeld geraakt. Ik las ergens een treffende vergelijking met Proust: die beschreef (cultiveerde is een beter woord) zijn verleden door er een gedetailleerde, lineaire reconstructie van te maken (al merkte ook hij achteraf dat die niet zo betrouwbaar was); bij Morisson wordt een verleden in horten en stoten, met veel “onlogische”, niet-lineaire elementen er in, als een weergave van een onverwerkt trauma.
In die zin kan het verhaal echt wel boeien. Maar, alles bij elkaar blijf ik met een erg onvoldaan gevoel zitten: ik heb me door de 300 bladzijden geworsteld, ik denk dat ik er zicht op heb gekregen waar het over gaat, maar ik kan niet zeggen dat ik er plezier aan beleefd heb. ( )

Ik had grote moeite met het 'inkomen' in dit verhaal. De tekst op de achterflap over de inhoud van het boek heeft zo ongeveer tot de laatste pagina's tijd genomen om door te dringen hoe het zat. Toni Morrison heeft in 1993 de Nobelprijs voor de Literatuur gewonnen, maar is duidelijk niet m'n favoriet geworden na Beminde. ( )