Vrouwe Middernacht door Cassandra Clare

Wat een boek! Toen ik de aankondiging las heb ik mij een recensie-exemplaar besteld, het verhaal sprak mij aan al lees ik eigenlijk geen fantasy. Ik kreeg het thuis toegestuurd en de moed zakte me in de schoenen: meer dan 700 pagina’s!?

Maar moedig en plichtsbewust begon ik te lezen, te lezen en kon niet meer stoppen. De wereld van de engelen, schaduwjagers, parabatai,…het zei me allemaal niets én toch was ik verkocht. Even doorbijten en ik voelde me helemaal thuis in een wereld waar ik nooit eerder vertoefde.

Dat komt door Cassandra, zij schrijft zo vlot en boeiend. Haar zinnen sleuren je mee, haar personages sluipen in je hart en je potlood wil zinnen vol poëzie onderlijnen.
“Ze keek naar haar vingers; om de een of andere reden waren ze verstrengeld, alsof ze zo een kooi vormden die haar gevoelens binnen kon houden.”

Emma en haar parabatai Julian, haar beste vrienden Christina, de zussen en broertjes Blackthorn, stuk voor stuk sluit je ze in je hart. En daardoor begrijp je de keuzes die Emma en Julian maken. De wraak die Emma drijft, de verantwoordelijkheid die Julian omringt, en die liefde die verboden is.

Hoewel deze schaduwjagers in een andere wereld leven als de onze worden ze ook door dezelfde dingen geplaagd. -Ze volgen hun eigen Wet, hoewel die niet altijd juist voelt. Maar de wet is de wet, en de wet is hard.- Liefde, verantwoordelijkheidsgevoel, schuldgevoel, beschermingsdrang, …

Emma en haar zoektocht naar de moordenaars van haar ouders, gaan deel uit maken van je leven, ze dolen in je hoofd, beroeren je hart. Dit verhaal gaat om zo veel meer. Cassandra neemt je mee in een wereld vol geweld, wraak, demonen en pijn. Maar ze neemt je ook mee in een wereld vol liefde, vriendschap, opoffering en warmte.
Ik wil zo graag het vervolg lezen én ik haalde alvast een stukje van haar vorige reeks ‘Kronieken van de onderwereld in huis’.
Ik ben vertrokken op een verslavend fantasy pad… ( )