Eerst moest ik even wennen aan de schrijfstijl en de toon van het verhaal. Want die is totaal anders dan ik van Naomi Novik gewend ben. Ik heb het boek zelfs een poosje aan de kant gelegd omdat ik het verhaal zo vreemd vond. Verschillende leden van mijn Real-Live boekenclub vonden het echter geweldig, dus heb ik het nog een keer een kans gegeven en ben opnieuw begonnen. Toen ik het begin met meer aandacht las, vond ik het nog steeds vreemd, maar stukken beter te volgen en op het laatst vond ik het zelfs erg leuk en nu kan ik niet wachten op het vervolg. El (Galadriel) is de dochter van een tovenares en wordt toegelaten op de school voor tovenaarskinderen. Dat is een vreemde school die ergens in de leegte hangt, uit verschillende jaarlagen bestaat en waar je bij elk nieuw schooljaar met je etage naar beneden draait richting de poort aan het einde van het laatste jaar. Daar zal je moeten vechten om er levend uit te komen. Iets wat ongeveer de helft lukt, maar de overlevingskans is zo altijd nog groter dan in de buitenwereld.
De school wordt geteisterd door 'Mals', rare wezens die bestaan van de toverkunst die de leerlingen bezitten en die heel graag de kinderen willen doden om hun toverkunst te kunnen opeten.
El is een buitenbeentje en heeft geen vrienden op de school. Als de 'Mals' haar aanvallen dan wordt ze echter steeds gered door Orion die een talent is als het gaat om het vernietigen van de 'Mals'. El vindt dat bijzonder irritant, want zo bouwt ze wel een schuld op bij Orion. Orion is net zo'n buitenbeentje als zij is en ze raken aan elkaar gewend. Als de overgang naar het examenjaar dichterbij komt, nemen de spanningen ook toe. Een aanrader maar wel even doorzetten aan het begin. ( )