Vijf relatief korte verhalen, met muziek als verbindend thema, of toch op het eerste gezicht. Want als je ze allemaal doorsparteld hebt, dan blijkt het eerder te gaan om hoe sommige mensen blijven steken in het verleden en door een impressie die ze ooit van iemand hebben opgedaan, jaren later totaal verkeerde conclusies trekken. En het is telkens de verteller die er bij staat en er niks van snapt. Zoals dat gaat zijn niet alle verhalen even geslaagd; voor mij stak voor het eerste verhaal, The Crooner er boven uit. Pure tristesse in een jazzy toonaard.

Psychologische verhalen ( )

Ik heb nog nooit eerder iets van Kazuo Ishiguro gelezen. Van dit boek, dat bestaat uit 5 verhalen, heb ik de eerste 2 verhalen gelezen. Volgens de titel hebben alle verhalen te maken met muziek en het vallen van de nacht. In het eerste verhaal ontmoet de hoofdpersoon een beroemde muzikant die een ongewoon verzoek voor hem heeft. In het tweede verhaal ontmoet een andere hoofdpersoon vrienden van vroeger. Beide verhalen vond ik niet bijzonder en ze inspireren me niet om nog meer van deze auteur te lezen. ( )