Wat een onverwacht genot, deze leeslijst-klassieker. Op een lichtvoetige wijze wordt de essentie van het existentialisme uiteengezet. Ingrijpen op het grote politieke spel van de wereld is onmogelijk, omdat je zolang je leeft het speelveld niet kan overzien. Twee overleden karakters krijgen de kans om terug te keren naar de wereld van de levenden. Ze komen uit totaal verschillende standen, maar blijken in het hiernamaals elkaars ware geliefden. In hun tweede kans op leven proberen ze het falen uit de eerste ronde recht te zetten. Kenmerkend voor het existentialisme is dat dit volstrekt mislukt. Alleen de puur humanitaire missie om een kind uit een slecht gezin naar een veilige plek te brengen, lukt. Etre avec les victims. Bij terugkeer naar het hiernamaals, blijkt het allemaal maar weinig uit te maken. We kunnen slechts toekijken met een steeds minder sterke melancholie. De stijl en opbouw van deze eenvoudige roman zijn prachtig. ( )

Prozatekst die aandoet als een filmscenario: handelingen en gevoelens worden nogal 'klinisch' beschreven. De verhaallijn is redelijk dun: twee zeer verschillende mensen sterven, ontmoeten elkaar in het hiernamaals, krijgen een tweede kans, maar vooral sociale verschillen en verplichtingen drijven hen weer uit elkaar. De uitwerking is knap gevonden, maar de toenadering tussen de twee na hun dood doet nogal geforceerd aan.
Eerste lectuur toen ik 16 was, zei me toen heel weinig. ( )

Ik heb dit op de middelbare school gelezen tien jaar terug, en wilde laatst weer opnieuw lezen, maar dat wou niet meer na tien jaar lang geen frans boek meer te hebben aangeraakt.... En helaas blijk ik alles in het Frans te hebben, Huis Clos, Les Main Sales en Le Mur... Dus dat wordt of mijn Frans opvijzelen of 'de teerling is geworpen' gaan zoeken... ( )