Klik op een omslag om naar Google Boeken te gaan.
Bezig met laden... Darkmansdoor Nicola Barker
Bezig met laden...
Meld je aan bij LibraryThing om erachter te komen of je dit boek goed zult vinden. Op dit moment geen Discussie gesprekken over dit boek. En of dit een goed boek is! Achthonderd pagina's lang bleef ik in het ongewisse - het kon goed worden, het kon beter worden, het kon als een thriller in elkaar stuiken - om dan uiteindelijk te beseffen (rond pagina 800 dus) dat het er niet meer toe doet - het boek is dan bijna uit, en heeft me verschillende keren bij de keel gegrepen. Dat de conversaties soms wat te veel aan geschiedenislesjes doen denken, dat de betrokkenheid van Kane wat geloofwaardigheid mist, ... details die je vlug overboord gooit eens je beseft dat het allemaal samenkomt op een manier die je niet voor mogelijk had gehouden: niet, namelijk. Ha! Er wordt gespeeld met taal, en met (je) voeten. Voortdurend krijg je kleine brokjes toegereikt, waar je je krampachtig aan vasthoudt, in de hoop om zo een coherent verhaaltje te kunnen (mee)construeren - maar de brokjes die je zelf bijeen scharrelt zijn telkens de verkeerde! En wat blijven er veel gaten hangen! En wat gaat er een beklemming uit van al die gaten! En humor! Gelachen dat ik heb! Dat je er achteraf niks van begrijpt? Ach, wat zou dat ... Wie een coherent verhaaltje wil heeft keuze te over, wie literatuur wenst te betreden als ware het de vierde dimensie geeft Barker een kans. http://www.occamsrazorlibrary.org/
Barker is good at capturing the bizarre things people say, and there are some very funny moments. But after 800-plus pages the humour wears thin and the literary game-playing grows tiresome. This is the work of a very fine storyteller indeed, one who has already won prizes for her fiction and doubtless will go on to win more. Perhaps not since Robertson Davies – whose What’s Bred in the Bone, also a jesters-and-forgery-themed drama of small-town fathers and sons, is in many ways the faerie godfather of this one – has there been so able a welder of the academic and the arcane. Darkmans is a considerable work, but Barker does take 838 pages to say a little less than [Alan] Garner conveys in 173 [pages of The Owl Service]. One gauge, perhaps, of the difference between talent and genius. Onderdeel van de reeks(en)Thames Gateway (3)
Shortlisted for the Man Booker Prize, Darkmans is an exhilarating, extraordinary examination of the ways in which history can play jokes on us all... If History is just a sick joke which keeps on repeating itself, then who exactly might be telling it, and why? Could it be John Scogin, Edward IV's infamous court jester, whose favorite pastime was to burn people alive - for a laugh? Or could it be Andrew Boarde, Henry VIII's physician, who kindly wrote John Scogin's biography? Or could it be a tiny Kurd called Gaffar whose days are blighted by an unspeakable terror of - uh - salad? Or a beautiful, bulimic harpy with ridiculously weak bones? Or a man who guards Beckley Woods with a Samurai sword and a pregnant terrier? Darkmans is a very modern book, set in Ashford [a ridiculously modern town], about two very old-fashioned subjects: love and jealousy. It's also a book about invasion, obsession, displacement and possession, about comedy, art, prescription drugs and chiropody. And the main character? The past, which creeps up on the present and whispers something quite dark - quite unspeakable - into its ear. The third of Nicola Barker's narratives of the Thames Gateway, Darkmans is an epic novel of startling originality. Geen bibliotheekbeschrijvingen gevonden. |
Actuele discussiesGeenPopulaire omslagen
Google Books — Bezig met laden... GenresDewey Decimale Classificatie (DDC)823.914Literature English & Old English literatures English fiction Modern Period 1901-1999 1945-1999LC-classificatieWaarderingGemiddelde:
Ben jij dit?Word een LibraryThing Auteur. |
Er wordt gespeeld met taal, en met (je) voeten. Voortdurend krijg je kleine brokjes toegereikt, waar je je krampachtig aan vasthoudt, in de hoop om zo een coherent verhaaltje te kunnen (mee)construeren – maar de brokjes die je zelf bijeen scharrelt zijn telkens de verkeerde! En wat blijven er veel gaten hangen! En wat gaat er een beklemming uit van al die gaten! En humor! Gelachen dat ik heb!
Dat je er achteraf niks van begrijpt? Ach, wat zou dat … ( )