Onze site gebruikt cookies om diensten te leveren, prestaties te verbeteren, voor analyse en (indien je niet ingelogd bent) voor advertenties. Door LibraryThing te gebruiken erken je dat je onze Servicevoorwaarden en Privacybeleid gelezen en begrepen hebt. Je gebruik van de site en diensten is onderhevig aan dit beleid en deze voorwaarden.
Years after a tribal attack on the southern flatlands, Tavore, an Adjunct to the Empress, struggles to train a band of some twelve thousand inexperienced recruits to meet an attack by the forces of her sister, Sha'ik.
Deze recensie heb ik ooit voor SF-Terra geschreven:
Het Huis der Ketenen begint kort voor de gebeurtenissen in De Tuinen van de Maan. Maar het grootste deel van het boek speelt zich af na de overweldigende tragedie van de Hondenketen. Tavore neemt de plaats in van Coltaine en moet een wanordelijke en voor het grootste deel onervaren strijdmacht omsmeden tot een leger. Het rebellenleger van Sha’ik wacht in de woestijn rustig af wat er gebeurt.
Dit boek heeft vaart, spanning en een plot om je vingers bij af te likken. Hoewel het boordevol gebeurtenissen, diepere lagen en bizarre wendingen zit, lijkt het wel alsof het lezen steeds sneller gaat. In eerste instantie volgt het verhaal één persoon: Karsa Orlong. Verderop keert Erikson weer terug naar wat we ondertussen gewend zijn: een verhaal verteld vanuit meerdere figuren en meerdere locaties. Je moet er echt met je aandacht bijblijven, maar dat is het dan ook dubbel en dwars waard. De ketenen uit de titel komen op vele manieren terug, letterlijk en figuurlijk. Bovendien zijn die ketenen vaak al gesmeed in de eerdere delen. Ze drukken op de ziel van alle hoofdpersonen. Grimmig strijden zij ertegen, met soms bitter weinig succes. Het drakenspel krijgt er in dit boek een huis bij. Drie keer raden hoe het heet. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat werkelijk aan ieder detail gedacht is. Ieder karakter is zeer goed neergezet, reageert zoals bij het karakter past en heeft zijn eigen lijdensweg te gaan. Deprimerend zou je denken, maar toch is daar de humor die zo af en toe schijnt op duistere plaatsen. Ik word lyrisch van deze serie. Als dit zo doorgaat, dan komt de dag dat ik een van zijn boeken een 10 geef. Ik was nu al in de verleiding. (Dit boek gaf ik een 9,5, meen ik me te herinneren) ( )
Informatie afkomstig uit de Engelse Algemene Kennis.Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
For the German-language version of the series 'Das Spiel der Götter', this book was split into two volumes - 'Der Krieg der Schwestern' (2002) ISBN 3-442-24271-1 and 'Das Haus der Ketten' (2002) ISBN 3-442-24292-4 Please do not combine these works
Uitgevers redacteuren
Auteur van flaptekst/aanprijzing
Informatie afkomstig uit de Engelse Algemene Kennis.Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
Years after a tribal attack on the southern flatlands, Tavore, an Adjunct to the Empress, struggles to train a band of some twelve thousand inexperienced recruits to meet an attack by the forces of her sister, Sha'ik.
Google Books — Bezig met laden...
(4.22)
1
Het Huis der Ketenen begint kort voor de gebeurtenissen in De Tuinen van de Maan. Maar het grootste deel van het boek speelt zich af na de overweldigende tragedie van de Hondenketen. Tavore neemt de plaats in van Coltaine en moet een wanordelijke en voor het grootste deel onervaren strijdmacht omsmeden tot een leger. Het rebellenleger van Sha’ik wacht in de woestijn rustig af wat er gebeurt.
Dit boek heeft vaart, spanning en een plot om je vingers bij af te likken. Hoewel het boordevol gebeurtenissen, diepere lagen en bizarre wendingen zit, lijkt het wel alsof het lezen steeds sneller gaat. In eerste instantie volgt het verhaal één persoon: Karsa Orlong. Verderop keert Erikson weer terug naar wat we ondertussen gewend zijn: een verhaal verteld vanuit meerdere figuren en meerdere locaties. Je moet er echt met je aandacht bijblijven, maar dat is het dan ook dubbel en dwars waard. De ketenen uit de titel komen op vele manieren terug, letterlijk en figuurlijk. Bovendien zijn die ketenen vaak al gesmeed in de eerdere delen. Ze drukken op de ziel van alle hoofdpersonen. Grimmig strijden zij ertegen, met soms bitter weinig succes. Het drakenspel krijgt er in dit boek een huis bij. Drie keer raden hoe het heet.
Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat werkelijk aan ieder detail gedacht is. Ieder karakter is zeer goed neergezet, reageert zoals bij het karakter past en heeft zijn eigen lijdensweg te gaan. Deprimerend zou je denken, maar toch is daar de humor die zo af en toe schijnt op duistere plaatsen. Ik word lyrisch van deze serie. Als dit zo doorgaat, dan komt de dag dat ik een van zijn boeken een 10 geef. Ik was nu al in de verleiding.
(Dit boek gaf ik een 9,5, meen ik me te herinneren) (