Het derde boek van Sebastian Fitzek is uit en het was weer een goed boek. Toch moet ik eerlijk bekennen dat ik dit boek wel wat minder vond als de eerste twee. Ik vond het verhaal erg warrig en soms ook erg vergezocht. Ik vond de afloop ook een erg triest. Dit gaat mij er natuurlijk niet van weerhouden de overige boeken van Sebastian Fitzek te lezen, alleen ga ik nu even weer een andere auteur een kans geven. ( )

Robert Stern is een succesvol advocaat die op een dag wordt geconfronteerd met de tienjarige Simon Sachs. De jongen is ernstig ziek en bekent vijftien jaar geleden een moord te hebben gepleegd. Robert Stern is verbijsterd als hij op de door Simon opgegeven plaats inderdaad de stoffelijke resten vindt van een man. Omdat Simon aan een ernstige en terminale vorm van hersentumor lijdt, heeft Robert zo zijn twijfels over het waarheidsgehalte van de bekentenis.

Een tweede bizarre gebeurtenis in het leven van Robert Stern is de ontvangst van een dvd waarin een onbekende man hem beloofd hem in contact te brengen met zijn overleden zoontje als hij de moorden die Simon Sachs heeft bekend onderzoekt. Als hij weigert zullen zijn ex-vrouw en haar dochtertje worden gedood.

Stern gaat de voorspellingen van Simon onderzoeken en komt daarbij terecht in de onderwereld van Berlijn. Een wereld waarin hij wordt geconfronteerd met gruwelijke praktijken waarmee hij in zijn beroepspraktijk nooit is geconfronteerd en die hij voor onmogelijk had gehouden.

Sebastian Fitzek weet heel goed een verhaal te vertellen. Hij houdt de vaart erin en aan het einde van ieder hoofdstuk voel je een sterke behoefte om verder te lezen. Zelfs de grote hoeveelheid verwijzingen naar paranormale zaken doet hier niets aan af. Het boek blijft tot het einde toe spannend en dat is een verdienste want al te vaak wordt een boek over ongrijpbare zaken zweverig en dat is hier niet het geval.

En toch....juist met zaken als regressie, voorspellingen, dromen, cryptomnesie gaat het met dit boek fout. De tienjarige Simon krijgt heel wat voor zijn kiezen, soms net over de rand van het toelaatbare en dat hij aan het einde van het boek schijnbaar onbeschadigd is gebleven is niet geloofwaardig. Ook lijkt het alsof Fitzek een absolute waarheid toedicht aan zaken als regressie en cryptomnesie en dat draagt ook bij aan het gevoel dat dit boek ongeloofwaardig en onaannemlijk is. Dat is heel jammer want met andere uitgangspunten zou dit een misdaadroman van de bovenste plank zijn geweest. ( )