Nevarre is een tweede zoon van een Lord en dus moet hij soldaat worden. In Gernia geloven ze namelijk dat de eerste zoon van een edelman zijn erfgenaam wordt, zijn tweede zoon soldaat, zijn derde zoon priester, zijn vierde zoon artiest en ga zo maar door. Nevarre weet in ieder geval zeker dat het klopt, want hij wil niets liever dan carrière maken in het leger en kijkt vol verwachting uit naar zijn tijd bij de (nieuw opgerichte) Academie voor Officieren.

Hij heeft weinig weet van de politieke stromingen in het land, ook al omdat zijn hele opvoeding erop gericht is de beste soldaat van hem te maken. In de loop van het eerste boek komen we wel al te weten dat Gernia vroeger welvarende kustprovincies had die buurland Landsing met behulp van betere kanonnen wist te veroveren. Die oorlog duurde lang en kostte de inwoners, en dan vooral de adel, veel geld. Heel erg dol op de monarchie waren ze dus niet.

De koning stierf, zijn zoon nam het roer over en verhief eerst een aantal officieren van nobel bloed (tweede zonen) tot de adelstand. Deze 'nieuwe' edelen waren logischerwijs zeer loyaal aan de monarchie en beletten de oude edelen om de nieuwe koning al te veel dwars te zitten. De tweede ingrijpende maatregel van de nieuwe koning was de oorlog met Landsing te staken en zich voor de broodnodige uitbreiding van het land te richten op het onderwerpen van de nomadenbevolking net over de binnenlandse grens.

Na de annexatie van hun land wilde de koning een doorgang naar de andere kust creëren, om zo goed te maken dat ze hun eigen kustprovincies kwijt waren. Daarbij kwam hij op het gebied van de 'specks', een primitieve stam met wat rudimentaire magie. Waarschijnlijk door de intieme contacten met soldaten verspreidden ze de 'speck plaag', een ziekte met een hoog sterftecijfer die zich de eerste jaren echter vooral tot de grensgebieden beperkt.

Dan komt Nevarre op een hele onverwachtse manier in aanraking met de Speck-magie en verliest daar een deel van zijn persoonlijkheid aan. Vanaf dat moment stuurt de magie hem deels, om de Specks te helpen de Gernians te verslaan. Omdat Nevarre geen verrader is blijft hij pogen de magie te weerstaan, waarbij de magie hem langzaam maar zeker beroofd van alles en iedereen die hem daarbij kan helpen. Hij is immers uitverkoren door de Speck-magie als degene die de indringers zal verslaan.

Hobb schrijft, zoals altijd, weer heel pakkend. Je sympatiseert met Nevarre en probeert met hem mee te denken over de beste strategie om zijn moeilijkheden te overwinnen. Dat begint met de officiers-academie, waar de zonen van 'nieuwe edelen' het hard te verduren hebben. Maar gaandeweg groeien de problemen en daarbij natuurlijk ook de avonturen. Hoe hard Nevarre zijn best ook doet, dingen lijken altijd net een graadje erger uit te pakken dan je verwacht.

De spannende schrijfstijl voorkomt niet dat Nevarre een beetje tweedimensionaal wordt. Hij probeert te hard om alles goed te doen en is eigenlijk een beetje een heilig boontje. Pas in boek drie realiseerde ik me dat dat ook komt omdat hij een deel van zichzelf (en de bij dat deel behorende karaktereigenschappen) is verloren aan de Speck-magie. En de avonturen die hij beleeft zijn zo spannend dat ik moeite had om het boek weg te leggen.

Boek drie vond ik wat minder goed en pakkend dan de andere twee boeken, er moesten ook wat veel losse draadjes teruggesponnen worden in het patroon. Maar tegen die tijd ben je zelf ook heel erg benieuwd hoe het afloopt, dus ik vond het niet zo heel erg dat er stukken waren die ik meer scande dan las. ( )