Laat je niet misleiden door mijn rating: dit is een goed geschreven boek, met een interessante thematiek, een duidelijke spanningsboog, en maatschappelijke relevantie. Maar misdaadromans zijn gewoon niet mijn ding. Ik weet het wel: dit is niet echt een misdaadroman, het is eerder docufiction of faction, een poging om de achtergrond bloot te leggen van een waar gebeurde, straffe misdaad, de moord op een familie van 4 ergens in een uithoek van de Amerikaanse staat Kansas, in november 1959. En Capote heeft zich ongelofelijk goed ingewerkt en gedocumenteerd. Hij gaat ook erg behoedzaam te werk en besteedt zeer veel aandacht aan het uitwerken van zo compleet mogelijke portretten van alle betrokkenen. Hij doet dat zelfs in die mate, dat het me af en toe wel wat teveel werd, die opeenstapeling van portretten. Er is natuurlijk de uitdieping van de psyche van de daders, die is zeker de moeite, vooral omdat hij inzoomt op elementen van sociale en psychologische deprivatie (waar ook een hele polemiek rond is gegroeid), al laat hij zeker ruimte voor nuance. Dus nogmaals, ik begrijp best waarom dit boek zoveel enthousiaste reacties heeft losgeweekt, maar dit is niet echt mijn ding. ( )

The only probable reference to Capote himself is on page 335: ' (...) Nobody ever comes to see him (Perry) except you,' he said, nodding at the journalist, who was as equally well acquainted with Smith as he was with Hickock.' Reference to Harper Lee? (page 286): 'At last a woman reporter, the only one present, led Mrs Hickock out of the courtroom and into the privacy of a ladies' room.' ( )

Zeer goed onderbouwd waar verhaal, beklemmend en beklijvend, met veel energie, empathie en vakmanschap geschreven. Goed leesbaar voor een grote lezersgroep - hoewel ik het laatste gedeelte (te dossier-achtig naar mijn gevoel) diagonaal gelezen heb waardeer ik het boek in zijn geheel met 4 sterren. ( )