35 jaar geleden gelezen en besprekinkje van toen: Een echt Ferron-boek, behalve dat het verhalen zijn: Oostenrijk tussen Sissy en Anschluss, met de normale hoeveelheid stront, slijm, snot en sperma en veel Middeneuropa (Hongarije, Tsjechoslowakije en Oostenrijk zelf). Erg mooi is 'Souvereine reis': Jaroslac Edler von Eynhuf droomt mee met de keizerin in een Zeppelinexpeditie naar de Pool. Hij verbeeldt zich steeds intiem met haar te zijn, maar dan mislukt er toch iets. 'Laat men zich toch niets wijsmaken door al die historici die gekozen hebben voor de meest voor de hand liggende oplossingen. De ware historicus is hij die, in navolging van de grote Mommsen, van mening is dat de geschiedenis alleen door dichters geschreven kan worden,. Historie is niets anders dan verbeelding. Een paarse bril in het donker. Men ziet niet veel, althans niet meer dan me zelf verhapstukken kan' (p. 35). Daar draait de bundel om: die historische waarheid die in het hoofd van gekken, tijdgenoten, zit. Zo ook een vreend intrigantenpension met diplomaten. Duitse pro-Anschlussinfiltranten en zigeunervrouwen: het imperium stort ineen vanuit het oosten. Een hotel ditmaal met een vreemde vogel, drinken in cafés, een hittegolf en wegzinken in vrouw en modder, de laatste twee het onbergijpelijkst. ( )