Een modern sprookje over een man die aan zijn koning een boot vraagt om onbekende eilanden te zoeken. De koning stemt toe en tezamen met de schoonmaakster van de koning nemen zij de gekregen karveel in bezit. De eerste nacht droomt de man en wordt hierin bevestigd in zijn gedachten dat ‘vinden waarschijnlijk de beste manier is van bezitten, en dat bezitten ongetwijfeld de slechtste manier is van mooi vinden’.

Na het wakker worden en zodra de zon was opgekomen, ‘schilderden de man en de vrouw op de boeg van de boot, aan weerskanten, met witte letters, de naam die de karveel nog niet had. Rond het middaguur dreef Het Onbekende Eiland ten slotte op het tij naar de zee, op zoek naar zichzelf’.

Een juweeltje. Inderdaad: steek het boekje in je zak, of laad het in je iPhone. het is het waard om steeds weer te herlezen. ( )