Lev Nikolajevitsj Tolstoj (1828–1910) schreef Oorlog en vrede (Vojna i mir) tussen 1864 en 1869. Het verhaal begint in de regeringsperiode van tsaar Aleksander I, die in 1805 steuntroepen levert aan de Oostenrijkse keizer voor zijn oorlogen tegen Napoleon. Dan volgt de Franse inval in Rusland op 12 juni 1811, de bloedige Slag bij Borodino, Napoleons inname van Moskou, en ten slotte de bijna complete vernietiging van zijn ‘Grande Armée’ op de terugtocht uit Rusland in de winter van 1812. Het verhaal van de roman cirkelt rond drie hoofdpersonen:

Graaf Andrej Bolkonski dient in het Russische leger. Als bij de geboorte van zijn zoon zijn vrouw komt te overlijden, laat hij zijn zoontje achter en neemt deel aan de Slag bij Austerlitz in 1805. Als commandant keert hij terug naar zijn landgoed. Omstreeks 1810 verblijft hij temidden van de beau monde in Moskou en Petersburg, en ontmoet daar Natasja Rostova.
Natasja Rostova stamt uit een verarmd geslacht van Russische landadel. Op haar zestiende vat zij een bakvissenliefde voor Bolkonski op. In de hoop op een forse bruidsschat stemmen haar ouders toe in een huwelijk. Nog tijdens hun verlovingstijd verliest Natasja zich aan de adellijke losbol Anatole Koeragin. Bolkonski neemt deel aan de Slag bij Borodino en raakt dodelijk gewond.
Pierre Bezoechov is Bolkonski’s boezemvriend (een feestbeest maar aandoenlijk naïef) bastaardzoon en toekomstig erfgenaam van de rijkste man van Rusland. Graaf Koeragin, vader van Anatole, aast op Bezoechovs erfenis en slaagt erin hem te laten trouwen met zijn dochter. Na de Slag bij Borodino wordt Bezoechov krijgsgevangen gemaakt, wat zijn periode van loutering inluidt. Eenmaal bevrijd keert hij terug naar Petersburg, hoort dat zowel zijn vrouw als Bolkonski dood zijn en geeft zichzelf toe dat hij altijd maar van één vrouw heeft gehouden: Natasja Rostova. Kort daarop trouwen zij. ( )