Inderhaast meegenomen uit de bib, bleek dit boek op mijn verlanglijstje te staan. Waarom ik het er ooit opzette, weet ik niet meer. Een positieve recensie allicht en waarschijnlijk ook de referentie naar Hendrik de Man op wiens leven de roman geïnspireerd is.

Hij, een cynische, succesvolle intellectueel, sinds de oorlog met een gestolen identiteit; zij een labiel meisje dat ermee dreigt zijn geheim te onthullen. Twee vreemde figuren in een al even vreemde paringsdans. Een boek dat even lijkt te ontsporen wanneer zij zich door hem laat naaien.

Uiteindelijke zijn er andere minpuntjes aan het boek: een dokter die net iets te nadrukkelijk opduikt om losse eindjes aan elkaar te knopen, een onwaarschijnlijke ontmoeting in een Antwerps café, het derde en laatste deel van de roman dat drijft op een geheim dat geen verrassing meer biedt.

Maar de hoofdpersoon houdt de roman stevig overeind. Hij bouwde een intellectueel imperium op leugens en gestolen goed. Hij komt overal mee weg. Het geeft de oude vos een sympathieke arrogantie. Pas op het einde groeit het inzicht dat hij dat niet alleen aan zichzelf te danken heeft.

Schaudeine, de reddende engel die de identiteitswissel mogelijk maakte, blijft uiteindelijk het grootste mysterie van de roman. ( )