Onze site gebruikt cookies om diensten te leveren, prestaties te verbeteren, voor analyse en (indien je niet ingelogd bent) voor advertenties. Door LibraryThing te gebruiken erken je dat je onze Servicevoorwaarden en Privacybeleid gelezen en begrepen hebt. Je gebruik van de site en diensten is onderhevig aan dit beleid en deze voorwaarden.
Belevenissen van een tienjarig meisje uit de Franse provincie dat een paar dagen bij familie in Parijs logeert en het er op toelegt haar verwanten in de onmogelijkste situaties te brengen
Een brutaal meisje, wat dom handelende volwassenen. Alleen Marcilene , de moederfiguur, is echt prettig. Je kunt er vanaf een andere kant invliegen dan ik, je vermaken om de flap-uits, de figuren die handelen naar wat het eerste in hun opkomt, dialogen en situaties die grappig zouden moeten zijn., maar het was niet mijn humor. Ik zag het etiket 'slap stick' dat klopt. Vermommingen, menselijke onschuldige clashes, elkaar verkeerd begrijpen, licht scabreus. Één scène sprong er voor mij wel positief uit: Vijf figuren die niks met elkaar te maken hebben komen in een kleine auto terecht en proberen zich snel door het drukke Parijs te bewegen. Ik zag hen opeengepakt , elk met een ander doel pratend in het stadse decor, getekend in zwarte lijnen, een beetje in de stijl van deze cartoon. https://media.istockphoto.com/illustrations/man-on-his-knees-while-his-wife-sing... . -> glimlach.
Ik had dit boek gekozen omdat de Raymond Queneau hoort bij de Oulipo-stroming . Na het lezen van Perec smaakte dat naar meer. Schrijvers die over dagelijkse dingen out of the box schrijven. In dit boek kwam dit vooral naar voren met opeengepakte letters in fonetisch gespelde woorden en zinnetjes en voor de hand liggende woordvervormingen. In de jaren vijftig misschien nieuw, maar nu wat flauw. Ik heb dus geleerd dat niet vanzelfsprekend alle Oulipo mij past. Reacties :door Cies 01 december 2021
Boek staat al een tijd bij mij ongelezen in de kast. De oordelen lijken uiteen te lopen. Of mensen vinden het (heel) goed of ze vinden het matig tot slecht. Binnenkort toch maar eens zelf lezen en eigen oordeel vormen. Salustia 01 december 2021: Recent heb ik de graphic novel van dit boek gelezen, ook vanuit de interesse voor de Oulipo groep maar het kon me niet bekoren. Ik had het gevoel dat het van de hak op de tak sprong en het niveau van de "humor" viel me meestal tegen . De Stijloefeningen van Raymond Queneau vond ik wel heel goed. Ook ik heb hoge verwachtingen (waarschijnlijk enkel gebaseerd op het verlangen dat de boeken goed zouden zijn) van Oulipo literatuur maar uiteindelijk moet ieder boek zichzelf bewijzen. In 2022 plan ik eindelijk (sommige boeken moeten een engelengeduld uitoefenen in mijn kast!) Rayuela: een hinkelspel van oulipo-lid Cortazar te lezen. De autonauten van de kosmosnelweg van hem waren me een aantal jaren geleden zeer bevallen. ( )
Burleske reis door Parijs, met de vroegrijpe Zazie en een onwaarschijnlijk gezelschap; voortdurende verrassende, fantaisistische wendingen die alle conventies doorbreken; tegelijk vertederend menselijk document. ( )
Informatie afkomstig uit de Engelse Algemene Kennis.Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
Doukipudonktan, se demanda Gabriel excédé. (In English: "Howcanyastinksotho, wondered Gabriel, exasperated.")
Citaten
Informatie afkomstig uit de Engelse Algemene Kennis.Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
— Ah, la foire aux puces, dit Zazie de l'air de quelqu'un qui veut pas se laisser épater, c'est là où on trouve des ranbrans pour pas cher, ensuite on les vend à un Amerlo et on a pas perdu sa journée. — Y a pas que les ranbrans, dit le type.
— Tu causes, tu causes, c’est tout ce que tu sais faire.
— Alors ? pourquoi que tu veux l’être, institutrice ? — Pour faire chier les mômes, répondit Zazie.
— Alors, déclara-t-elle, je serai astronaute. — Voilà, dit Gabriel approbativement. Voilà, faut être de son temps. — Oui, continua Zazie, je serai astronaute pour aller faire chier les Martiens.
Laatste woorden
Informatie afkomstig uit de Engelse Algemene Kennis.Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
Belevenissen van een tienjarig meisje uit de Franse provincie dat een paar dagen bij familie in Parijs logeert en het er op toelegt haar verwanten in de onmogelijkste situaties te brengen
)
Google Books — Bezig met laden...
6
Een brutaal meisje, wat dom handelende volwassenen. Alleen Marcilene , de moederfiguur, is echt prettig. Je kunt er vanaf een andere kant invliegen dan ik, je vermaken om de flap-uits, de figuren die handelen naar wat het eerste in hun opkomt, dialogen en situaties die grappig zouden moeten zijn., maar het was niet mijn humor. Ik zag het etiket 'slap stick' dat klopt. Vermommingen, menselijke onschuldige clashes, elkaar verkeerd begrijpen, licht scabreus. Één scène sprong er voor mij wel positief uit: Vijf figuren die niks met elkaar te maken hebben komen in een kleine auto terecht en proberen zich snel door het drukke Parijs te bewegen. Ik zag hen opeengepakt , elk met een ander doel pratend in het stadse decor, getekend in zwarte lijnen, een beetje in de stijl van deze cartoon. https://media.istockphoto.com/illustrations/man-on-his-knees-while-his-wife-sing... . -> glimlach.
Ik had dit boek gekozen omdat de Raymond Queneau hoort bij de Oulipo-stroming . Na het lezen van Perec smaakte dat naar meer. Schrijvers die over dagelijkse dingen out of the box schrijven. In dit boek kwam dit vooral naar voren met opeengepakte letters in fonetisch gespelde woorden en zinnetjes en voor de hand liggende woordvervormingen. In de jaren vijftig misschien nieuw, maar nu wat flauw. Ik heb dus geleerd dat niet vanzelfsprekend alle Oulipo mij past.
Reacties :door Cies 01 december 2021
Boek staat al een tijd bij mij ongelezen in de kast. De oordelen lijken uiteen te lopen. Of mensen vinden het (heel) goed of ze vinden het matig tot slecht. Binnenkort toch maar eens zelf lezen en eigen oordeel vormen.
Salustia 01 december 2021:
Recent heb ik de graphic novel van dit boek gelezen, ook vanuit de interesse voor de Oulipo groep maar het kon me niet bekoren. Ik had het gevoel dat het van de hak op de tak sprong en het niveau van de "humor" viel me meestal tegen . De Stijloefeningen van Raymond Queneau vond ik wel heel goed. Ook ik heb hoge verwachtingen (waarschijnlijk enkel gebaseerd op het verlangen dat de boeken goed zouden zijn) van Oulipo literatuur maar uiteindelijk moet ieder boek zichzelf bewijzen. In 2022 plan ik eindelijk (sommige boeken moeten een engelengeduld uitoefenen in mijn kast!) Rayuela: een hinkelspel van oulipo-lid Cortazar te lezen. De autonauten van de kosmosnelweg van hem waren me een aantal jaren geleden zeer bevallen. (