Parallelle vertelling over Gauguin en zijn aktivistische grootmoeter. Het is vervelend dat de schrijver zich steeds tot zijn hoofdpersonen richt. Ik vond dat paternalistisch kleuterig aandoen. ( )

In 22 hoofdstukken wordt afwisselend het leven van Flora Tristan, een 19de eeuwse franse socialiste van Peruaanse afkomst en haar kleinzoon Paul Gauguin beschreven. Flora was een activiste die de situatie voor vrouwen en arbeiders wilde verbeteren. Dat was moeilijk in die tijd en zeker voor een vrouw die met veel vooroordelen te maken kreeg. Wij volgen haar tijdens de laatste maanden van haar leven, waarin ze door Frankrijk reisde om leden voor haar Arbeiders Unie te winnen, een vereniging voor een betere maatschappij. Paul verliet de besloten kunstenaarswereld in Frankrijk en verhuisde naar Tahiti. Hij waardeerde in die regio de vrije en gelijkwaardige omgang tussen vrouwen en mannen en maakte er zijn beste schilderijen, maar zijn slechte gezondheid speelde hem parten.
De hoofdrolspelers verlieten beiden hun gezin en waren op zoek naar het paradijs, dat ze niet echt vonden, zeker Flora niet en ze stierven jong. Soms wat te gedetailleerd, maar toch met voldoende dramatiek om de aandacht vast te houden. ( )