Gebaseerd op het boek 'Dokter Glas''van Hjalmar Soderberg, op de persoon van dominee Gregorius. Thema liefde, goed geschreven maar wel erg psychologisch. ( )

Fascinerend om te lezen, maar niet nadat je Dokter Glas van Hjalmar Söderberg hebt gelezen. Het voorwoord van Gregorius is geschreven door Margaret Atwood. Zij schrijft: "het is ook een meeslepende roman die op zichzelf veel lof verdient én een verbijsterend commentaar op een eerder meesterwerk". In Dokter Glas van Söderberg wordt alles verteld vanuit het perspectief van Dokter Glas, die aan het eind het gevoel heeft dat hij een 'luis heeft doodgetrapt (Gregorius)'. Het oogmerk van Bengt Ohlsson is om Gregorius te 'ontluizen'om hem "niet per se neer te zetten als sympathiek, maar in elk geval als menselijk". Gregorius zelf zegt in Ohlssons roman: "Als je iemand vijandig gezind wilt zijn, voorzie je hem van de ene weerzinwekkende eigenschap na de andere en uiteindelijk komen je antipathieën je volkomen verklaarbaar, om niet te zeggen, logisch voor". Dus is Glas in geen enkel opzicht bereid Gregorius het voordeel van de twijfel te gunnen. Eveneens uit het voorwoord van Margaret Atwood: "Er is nog een personage in Gregorius dat alleen gesuggereerd wordt in Dokter Glas en dat is God. Zelf is Glas een man van zijn sceptische tijd, de vorige eeuwwisseling. Hij onderwerpt zich aan de heerschappij van de wetenschap, hoewel hij deze dor vindt. Zijn moraliteit spruit voort uit zijn angst voor de publieke opinie, niet uit innerlijke overtuiging...." De auteur Ohlsson heeft een nawoord geschreven. "Dokter Glas (Söderberg) is voor mij de roman bij uitstek geworden waarnaar ik terugkeer wanneer ik mijn vertrouwen in de literatuur ben kwijtgeraakt. Dominee Gregorius is uitgehouwen met een bepaald doel. Hij komt voor in een boek dat, in de woorden van Söderberg 'een denkboek en een volwaardige roman' is, en de vraag waarop dokter Glas het antwoord zoekt, is of het gerechtvaardigd kan zijn een ander mens te doden. Het portret van dominee Gregorius is zo knap geschetst dat zelfs moderne lezers algauw merken dat er barstjes in hun humanisme komen...".

Het was speciaal om dit boek te lezen als tegenhanger van Dokter Glas. Ik had zo'n moeite met die ijskoude dokter Glas (Söderberg), dat ik zelfs de dominee bijna sympatieker vond dan Glas. Bengt Ohlsson heeft dat uitgewerkt en de dominee een stuk leven teruggegeven, maar zoals hij zelf zegt: "ik had leven geschapen en de dokter had het gedoofd. Maar met iedere nieuwe lezer wordt de dominee weer tot leven gewekt". Dus, een aanrader om te lezen, maar wel allebei de boeken. ( )