Ik las er twintig bladzijden in, ik kocht het. En toch ...

Er staan weliswaar vele stukken in dit boek die magistraal zijn. Maar dan is er ook de rest - sketches ... Anderen noemen dat wel eens 'gedichten', mensen die er destijds 'bij' waren beweren dat het 'blues' is (of zijn?), 'pure writing' ook wel. Kerouac zelf geloofde er ook erg in ...

Maar meer dan wat losse, vaak chaotische aantekeningen zijn het eigenlijk niet: observaties, intenties, gedachten, dromen, herinneringen, aanzetten tot, overzichtjes, to-do-lijsten ... aardig, maar elke schrijver heeft wel zo'n koffer vol met dit soort boekjes. Zelden verdienen die boekjes ook een afzonderlijke - niet geannoteerde - uitgave en ook in dit geval is het twijfelen aan zo'n uitgave best gerechtvaardigd. Al blijft het natuurlijk Kerouac en ...

Slechts hier en daar zijn de teksten, de schetsen in dit boek ook echt interessant te noemen: wanneer je er (de intentie tot) het andere werk in hoort of herkent, wanneer de 'anderen' (Ginsberg, Burroughs, Cassady, ...) vermeld worden, wanneer hij een feitelijk verslag neerschrijft van wat hij ziet, meemaakt, de truckchauffeurs beschrijft die hem een lift geven, de hobo's op de treinen, wanneer hij terugdenkt aan zijn jeugd, zijn familie, zijn vorige passages & wanneer het (meer dan eens) raak is:

Cold fog winds blowing
from the wreathed hills
of houses, I can see
the blazing fog shaggin
over from old Potato Patch
in a cold whipped blue
-bay waters clear to
Oakland are ripple & keen
blue & cold looking - The
majestic Mormacgulf with
her creamy white masts
& rigging in the pure blue
sits before me, a rusty
redpaint waterline on
the green Jack London
swell of old piers -*

of

& writing & watching
W.S. while Negro &
Filipino cats sit in
bar watching game
without buying or
drinking anything at
all - Mike Levesque
is like that, the
Pilgrim of the Fellaheen
is a simple & joyful
fellow & no "innocent
boy" camper like Peter
Martin ) but no
more words, now for
the scenes-
(She was born in Montreal
a simple-intentioned pure
heart, & remained so for
a lifetime thru histories, paranoias
& grief)

maar je moet er voor in de stemming zijn & het bladzijde per bladzijde tot je nemen, kleine hapjes ... anders doorbreek je de betovering, en ontbeer je diepgang, variatie, argumentatie, anekdotiek, feiten, literaire waarde ...

En toch ... de verrukking die ik ervaarde bij het lezen van die eerste bladzijden (die ik nu niet durf te herlezen), bij eerste lezing van bovenstaande fragmenten, bij andere fragmenten, ... de kleine uitgave ook van dit boek, die er om vraagt om met me mee op reis te gaan (o waar zouden we eens heen gaan?), een uitgave die er om vraagt om bepoteld en helemaal smoezelig te worden ... die verrukking maakt dit, vermoed ik, een boek waar ik later met plezier naar terug zal grijpen. Niet zozeer om de inhoud - er is amper inhoud - maar om de sfeer, om dat alleen zijn temidden van een wereld waar je, mocht het net even anders zijn, van kan houden.

http://occamsrazorlibrary.blogspot.com/2009/08/book-of-sketches-1952-57.html ( )