Literaire thriller. Een voor mij ongebruikelijk leesgenre. En het boek heb ik dan ook als aanrader van een collega te leen gekregen. Het is in dwarsliggerformaat en dat geeft voor mij wel gelijk een extra zin om het te willen lezen omdat het zo makkelijk in de hand ligt.

De enige informatie die ik had voor ik aan het boek begon was dat het over het verdwijnen van kinderen gaat en dat dit raadsel ontrafeld wordt in het verhaal. Dat het hele avontuur zich hoofdzakelijk in de jaren vijftig in de U.S.S.R. afspeelt onder het moordende regime van Stalin, was dan ook een verrassing. Bij een naam als Tom Rob Smith had ik daar niet direct op gerekend en tijdens het lezen vroeg ik me dan ook af waarom een auteur voor deze setting kiest als het hoofdzakelijk om de thriller gaat. Is dat dan waarom het literair heet te zijn?

Het leest allemaal makkelijk weg en er zijn spannende scènes bij waarbij ik werkelijk geen idee had welke kant het op zou gaan. Gaandeweg ging ik me aan de hoofdpersonen hechten en vond het werkelijk heel naar als hen weer iets akeligs overkwam.

Het mechanisme van een samenleving waarin iedereen iedereen kon verraden werd steeds meer uit de doeken gedaan en maakte het daarmee meer en meer beklemmend. De loyaliteit naar de staat geregeerd door angst, steeds begrijpelijker. En daarmee ook de drogredeneringen die men hanteerde om alle wrede handelingen tegenover geachte staatsgevaarlijke medemensen te vergoelijken.

Wat er bij mij bleef wringen was het gebruiken van een feitelijk historische setting uit een communistische samenleving die de auteur alleen kent door zich wat te documenteren om daarin een voor de lezer een spannende who-dunnit te laten afspelen. Dit zal wel typisch literaire thriller zijn maar voor mij voelt het als zeer misplaatste sensatiezucht. Vertel óf over hoe het in die tijd op die plek geweest is óf een spannend misdaadverhaal, niet alletwee tegelijkertijd. ( )

Het is 1953. Twintig jaar na de gruwelijke hongersnood houdt dictator Jozef Stalin de Sovjet-Unie nog altijd in een ijzeren greep. Er is een kindermoordenaar actief. Het ene lichaam na het andere wordt gevonden. Maar in Stalins arbeidersparadijs bestaan alleen politieke misdaden. Leo Demidov is een jonge, ambitieuze en toegewijde officier van de meedogenloze geheime dienst. Als het lichaam van Arkadi Andrejev wordt gevonden, moet hij de ouders vertellen dat de dood van hun zoontje een ongeluk was. Maar zij zijn ervan overtuigd dat Arkadi is vermoord. Demidov twijfelt. Zijn vijanden binnen de muren van het hoofdkwartier van de geheime dienst ruiken bloed en chanteren hem. Hij wordt gedegradeerd en met zijn vrouw overgeplaatst naar een stadje diep in de Oeral. Intussen gaan de kindermoorden door... ( )

De titel van deze thriller, Kind 44, slaat op het vierenveertigste slachtoffer van een seriemoordenaar in de Sovjet-Unie. Je had volgens de communistische doctrine geen seriemoordenaars in de Sovjet-Unie. Een misdrijf als moord was een uitwas die alleen in het kapitalistische systeem kon voorkomen.

Lees verder op deze pagina van mijn boekenblog. ( )

Een verrassing: spannende detective die tevens een goede beschrijving geeft van de Russische samenleving. ( )

Het is 1953. Twintig jaar na de gruwelijke hongersnood houdt dictator Jozef Stalin de Sovjet-Unie nog altijd in een ijzeren greep. Er is een kindermoordenaar actief. Het ene lichaam na het andere wordt gevonden.Maar in Stalins arbeidersparadijs bestaan alleen politieke misdaden.
Leo Demidov is een jonge, ambitieuze en toegewijde officier van de meedogenloze geheime dienst. Als het lichaam van Arkadi Andrejev wordt gevonden, moet hij de ouders vertellen dat de dood van hun zoontje een ongeluk was. Maar zij zijn ervan overtuigd dat Arkadi is vermoord. Demidov twijfelt. Zijn vijanden binnen de muren van het hoofdkwartier van de geheime dienst ruiken bloed en chanteren hem. Hij wordt gedegradeerd en met zijn vrouw overgeplaatst naar een stadje diep in de Oeral.
Intussen gaan de kindermoorden door. ( )