Guido Brunetti doet onderzoek naar de beschulding van verdachte sterfgevallen van vermogende cliënten in een verzorgingstehuis dat valt onder de Rooms-Katholieke Kerk. Een tweede verhaallijn behandelt het twijfelachtige gedrag van een priester op de school van Brunetti's kinderen, die godsdienstles geeft en als biechtvader fungeert voor de kinderen.

Het boek mag dan in de jaren '90 geschreven zijn, maar machtsmisbruik, honger naar geld en andere vormen van misbruik zijn nog steeds thema's die actueel zijn als er gesproken wordt over de katholieke kerk. Het geheel is verweven tot een prettige aflevering van de Brunetti-reeks. ( )

Commissaris Brunetti begint alleen aan deze zaak omdat zuster Immacolata in het verleden een buitengewoon integere indruk op hem had gemaakt. Want het verhaal waarmee ze bij hem komt, is nu niet direct sterk. In het verpleeghuis waar ze werkt, zijn het afgelopen jaar vijf bejaarden onverwacht overleden, maar niet op een gewone manier. Ze is bang dat zij zijn vermoord. Vreemd is wel dat haar biechtvader haar voor dit vermoeden zo zwaar laat straffen dat ze op de vlucht slaat. Door haar bezoek aan Brunetti raakt de zaak in een stroomversnelling: een automobilist rijdt haar aan, de biechtvader blijkt lid te zijn geweest van Opera Pia, een geheim religieus genootschap dat de macht van de kerk wil versterken. Van dit genootschap is alleen bekend dat ze machtig en gevaarlijk zijn. Zoals vaak in deze Venetiaanse misdaadromans ontdekt Brunetti zelf wel de ware gang van zaken, maar blijven de daders ongestraft door corruptie van politiek, kerk en politie. Alleen buiten de wet om is er via connecties nog wel eens iets van gerechtigheid te regelen. ( )