Na "De ontdekkers" heeft Boorstin een boek geschreven waarin vernieuwingen in de kunst centraal staan. Evenals zijn vorige boek is het opgebouwd uit 4 delen, die ieder onderverdeeld zijn in losse paragrafen waarin een kunstwerk of kunstenaar centraal staat.
De proloog "Het raadsel van scheppend werk" biedt de godsdienstige achtergrond voor de rest van het werk. In zo'n 80 blz behandelt Boorstin het Hindhoeisme, Boeddha, Confucius, Het Christendom en de Islam. Dit deel van het boek vond ik uitgesproken saai. Ook vroeg ik me af waarom de oosterse godsdiensten worden vermeld daar er in de rest van het boek vrijwel uitsluitend wordt stilgestaan bij de westerse kunst. Gelukkig begint het boek na de proloog te lopen.
Deel 1 "De mens als schepper" behandelt hoogtepunten uit de begintijd van de westerse architectuur, beeldhouwkunst en de oorsprong van de literatuur.
Deel 2 "Het herscheppen van de wereld" behandelt vernieuwingen in de kunsten zoals het Gregoriaans gezang, de Gotiek, de literatuur en de beeldende kunsten uit de Renaissance en de muziek.
Deel 3 "De schepping van het ego" behandelt vooral de literatuur en dan met name die literatuur die de eigen belevingswereld als onderwerp heeft. Ook is er nog een kort stukje over Picasso en de film.
Het boek heeft als ondertitel artistieke doorbraken in de wereldgeschiedenis. Als je de inhoud bekijkt valt op dat deze doorbraken zich vooral in de literatuur lijken plaats te vinden aangezien de literatuur bijna de helft van het boek in beslag neemt (bijna 400 pagina's). Ook wordt redelijk wat aandacht besteed aan de architectuur, beeldhouwkunst, schilderkunst en de muziek (ieder zo'n 100 pagina's). Andere kunsten zoals de fotografie, film en dans komen er wel heel bekaaid van af (10 pagina's elk). Je kunt het dus niet eens zijn met wat Boorstin behandelt, maar je vergeeft het hem want zijn boek is een genot om te lezen.
Uitgelezen: woensdag 24 mei 2000 ( )