Ik heb echt genoten van dit boek, dit is literatuur op zijn best. Het bevat geen spectaculair verhaal en grijpt ook minder naar de keel dan de roman die ik eerder las van Hustvedt “What I love”, maar dit boek is veel evenwichtiger, meer uitgebalanceerd. Het accent ligt heel sterk op de binnenkant van de mens, over het psychologische dus (de hoofdfiguur is een mannelijke psychiater). Hustvedt schetst heel breekbare mensen die worstelen met allerlei issues, trauma’s en geheimen, soms terecht, soms helemaal niet terecht (al is dat natuurlijk altijd het oordeel van een buitenstaander). Wat opvalt, is hoezeer mensen zwijgen over die issues, ze verborgen houden, en afschermen.
Tijdens het lezen moest ik dikwijls denken aan de roman “The Echo Maker” van Richard Powers, die ik een half jaar geleden las. Ook die schetst hoe vreemd het menselijke brein in elkaar steekt. Maar het boek van Hustvedt is veel beter geslaagd.
Hustvedt verwerkt een aantal autobiografische elementen (haar Noorse afkomst, ze gebruikt ook letterlijk passages uit het dagboek van haar vader), en één van de zij-figuren is ook getraumatiseerd door de aanslagen van 11 september 2001, maar gelukkig krijgt dat niet teveel aandacht.
Ik hou vooral van de heel evenwichtige stijl van Hustvedt en haar subtiele manier van kijken naar mensen, naar de breekbaarheid van de mens. Enkele passages (zoals de omgang van psychiater Eric met de kleine dochter van zijn benedenbuur) zijn wonderlijk mooi en aandoenlijk. Want – misschien is het alleen maar mijn persoonlijke interpretatie – ik heb de indruk dat Hustvedt’s boodschap is: ieder van ons worstelt met issues en ontgoochelingen (en soms regelrechte trauma’s), maar het meest efficiënte medicijn daarvoor is niet eens zo spectaculair: wat aandacht, zorg, genegenheid en liefde. Of is dat toch te ambitieus? ( )

Dit boek heb ik gekocht in een leuke boekenwinkel annex caf'é restaurant in Washinton DC. "Kramers books and afterwards a café" absolute aanrader mocht je daar eens komen.
De inhoud heeft een vorige recensent al goed weergegeven: Quote: "This is a beautifully written complex tale of a brother and sister, Erik & Inga, sorting through their lives in the wake of the death of their father and the discovery of a mysterious note found among his papers. Inga has recently lost her husband Max, a famous writer and director. Her daughter Sonia is dealing with the loss of her father the memories of witnessing 9/11 from her school windows. Erik is a divorced therapist who becomes embroiled in the unusual lives of his new neighbors, Miranda and Eglantine as they are pursued by Eggy's father, a bizarre photographer, Jeffrey Lake. The novel focuses on the point in all their lives where fundamental assumptions no longer hold up. Hustvedt's exploration of this is very perceptive, nuanced and patient." end quote.
Deze recensent is wel positiever dan ikzelf ben: Ik vraag me steeds af, wat is nu het doel/thema van dit boek, ik heb het overigens nog niet uit. Gaat het over de relatie broe/zus. Hun Noorse afkomst (Ze wonen in Minnesota waar veel origineel Scandinaviers wonen; denk aan de gebr. Coen film: Fargo) Gaat dit boek over het leven van de vader of de midlife crisis van de hoofdpersoon? Daarentegen is het misschien niet de opzet van de auteur (echtgenote van Paul Auster), maar beschrijft ze gewoon een periode uit de levens van deze familie. Al met al wel een lezenswaardig boek. ( )

Redelijk verwarrende verteltrant en tegenvallend einde ( )