Marcel Otten heeft in zijn vertaling er voor gekozen om zich minder te laten leiden door de strakke versregels van de Oud-IJslanders en daar waar hij het passend vond de namen van de verschillende personages in het Nederlands te vertalen. Dit heeft gezorgd voor een versie die veel gemakkelijker leesbaar is voor de hedendaagse ogen dan die van Jan de Vries uit 1938. De inhoud vergt al een kleine inspanning door de ongewone bewoordingen en voor mij deels onbekende context waarin de liederen zich bevinden dus is een vrijere vertaling wel prettig.

Een zeer groot nadeel van deze versie vind ik dat de vele voetnoten (waarvan een deel noodzakelijk zijn om de liederen te kunnen begrijpen) achterin het boek zijn opgenomen in plaats van onderaan de bladzijden. Je wordt als lezer gedwongen voortdurend heen-en-weer te bladeren om een lied te kunnen lezen. ( )

Een vertaling uit het oud-IJslands in 1938 omgezet naar het moderne taalgebruik van 1980. Desondanks blijft het behoorlijk taaie kost.

De goden- en heldenliederen zijn alle voorzien van een inleiding en de voetnoten onderaan de bladzijden geven extra informatie in zo verre de vertaler die voorhanden had (vergeleken met de vertaling van Marcel Otten 1994 was er nog heel wat te ontdekken). Zonder al deze extra's is het voor een lezer die nieuw is in de Oud-Germaanse mythologie bijna onleesbaar omdat de liederen geschreven zijn in de vooronderstelling dat je als luisteraar/lezer de verhalen van haver tot gort kent.

Voor de liefhebber van godenverhalen waarin goden worden afgeschilderd met personages die niets menselijks vreemd is en daarmee flink op de hak genomen worden, is deze verzameling smullen geblazen.

De heldenverhalen die allen zeer verwant zijn aan de geschiedenis rond de Nibelungen vond ik makkelijker leesbaar. Wellicht omdat ik zelf meer bekend ben met het Nibelungenlied. De herhaling van steeds hetzelfde thema waarin Brynhild wraak neemt, maakt dat je als lezer in de ellende van deze uitgebreide familie wordt gezogen en je het beetje bij beetje eigen maakt.

In mijn versie (ik weet niet of alle versies dat hebben) zaten ook enkele foto's van archeologisch vondsten van oud-Germaanse afkomst in Noord Europa. De geschriften die nu samen de Edda worden genoemd zijn gevonden in IJsland en geschreven in oud-IJslands dat ontstaan is uit het oud-Noors. Boeiend om te voelen hoe verhalen zich verspreiden en in verschillende gebieden zich hebben geworteld. ( )

Met uitzondering van enkele liederen niet zo vlot leesbaar. Nog het meest interessant vanwege verwantschap met Nibelungen.
Wel opvallend in godenliederen : zelfde attitude tav goden als grieken, namelijk sterk antropologisch geladen en eerder labiele tekening. ( )