Rachel, acht jaar, maakt de oorlog mee. Het begin van de oorlog is voor Rachel onbegrijpelijk, alles veranderd, maar waarom? 'S avonds mag er geen licht meer uit de huizen of op straat zijn, Rachel moet een ster dragen en ze mag niet meer naar school. Rachel maakt de oorlog stap voor stap mee, de eerste verschijnselen tot het onderduiken en het niet meer terug zien van familie en haar vrienden en vriendinnen, wat er met hen is gebeurd weet Rachel niet meteen.
Rachel 'speelt' verstoppertje, maar ze mag niet gevonden worden... Morgen is de oorlog voorbij, denkt ze, morgen komen papa en mama ons halen, maar vandaag, vandaag spelen we nog een keertje verstoppertje. ( )

De realiteit

Het thema van dit jeugdboek is de Tweede Wereldoorlog, een veelbeschreven onderwerp. Toch is dit boek vrij uniek in zijn soort, omdat de Joodse auteur (Ida Vos) de oorlog zelf heeft meegemaakt. Het boek wordt over de hele wereld gelezen: het is onder andere vertaald in het Engels, Duits en Hebreeuws. Veel lezers zijn door het boek geraakt, want het boek is door maar liefst zes Nederlandse kinderjury's bekroond, kreeg van de Griffeljury een Vlag en Wimpel en werd genomineerd voor de Duitse Staatsprijs voor Jeugdliteratuur.

Door een vlotte schrijfstijl en gebeurtenissen die elkaar in hoog tempo opvolgen, is de kans groot dat het boek in één ruk wordt uitgelezen. Sommige begrippen of namen die met de oorlog te maken hebben worden nader verklaard. Dit maakt het in-één-ruk-uitlezen makkelijker en is tevens een leuk extraatje voor de leergierige lezer. Omdat het zo'n pageturner is, zal het het lezerspubliek niet opvallen dat de snelle, soms minimalistische schrijfstijl verwarring kan zaaien: af en toe is niet duidelijk of met 'ze' nu de hoofdpersoon (Rachel) wordt bedoeld of een ander personage.

De auteur vertelt haar eigen ervaringen, wat ontzettend waardevol is voor de beschrijvingen van gevoelens en emoties. Die zijn puur, zoals het hoort. Omdat Vos haar ervaringen gedurende de gehele oorlog heeft verwerkt in dit boek, is het boek ook erg leerzaam. Er wordt veel duidelijk van de situatie waarin Nederlandse Joden verkeerden. Rachel krijgt aan het begin van de oorlog te maken met klasgenoten die niet meer met haar mogen spelen. Door Rachel komen we erachter wat sommige ge- en verboden die werden ingesteld voor Joden inhouden. Ook maakt Rachel mee dat familie plotseling verdwenen is: opgepakt door de moffen. Rachel en haar familie duiken onder: soms is deze poging om de oorlog te overleven nog best zwaar.

Is 133 pagina's dan misschien wat te kort om een vijfjaardurende oorlog te 'verslaan'? Het is beknopt, maar wel compleet. Soms wat plotseling en onverwachts, maar hoe anders is dat tijdens een oorlog? Voor 'Wie niet weg is wordt gezien' houdt dat de (gezonde) spanning erin. ( )