Sinds het lezen van 'Gesprek op Sicilië' kan Vittorini voor mij weinig of niets meer verkeerd doen (zie ook de verfilming door Straub & Huillet 'Sicilia!'). 'De rode anjer' is chronologisch gesproken zijn derde roman. Tijdens het schrijven ervan had Vittorini zich nog niet bekeerd tot het communisme dat hij later zo vurig zou gaan belijden, maar dweepte hij nog met het zwarte hemden-fascisme van Malaparte en co, zij het al met de nodige kanttekeningen. 'De rode anjer' is een grote kleinejongensroman, het verhaal van 2 jonge knapen die flirten met alles wat een rok draagt én met het rechtse gedachtengoed van Benito, nog voor die goed en wel Italië de onomkeerbare dieperik injoeg. Ze worden tot over hun oren verliefd op het liefje van de ander en zo zit het spel op de wagen. Een beklijvende roman vol van energie en levenslust, Italiaanse frivoliteit en vurige voor die tijd gewaagde erotiek. De zintuigelijke, coulante en quasi nonchalante stijl van Vittorini maakt van deze roman een impressionistische parel. ( )