Eigenlijk een banaal liefdesverhaal. Toch goed geschreven zonder de sentimentele weg op te gaan, hoewel dit met de Japanse cultuur te maken kan hebben waar het tonen van emoties niet hoort.

Het boek heeft een open einde wat ook een pluspunt is. ( )

Mooi verhaal over een liefde, totaal anders dan de andere boeken van Murakami die ik gelezen heb. ( )

verhaal over verloren liefde, aantrekkingskracht, lust en verlangen ( )

Dit is, denk ik, geen liefdesverhaal. Wel een verhaal over de liefde en haar verschillende gezichten. Over de dromen die we najagen. Over realiteit en utopie.
Oppervlakkig gezien stelt het verhaal niet veel voor. Een wat kleurloze hoofdpersoon. Een jeugdliefde (als je dat zo al mag noemen). De lotgevallen en de keuzes (in die volgorde, ja) van het leven. Buiten de hoofdpersoon alleen wat bordkarton
En toch blijft dit verhaal aan mijn huid kleven. Het lijkt wel een vervormende spiegel. En kleurloos, zijn de meesten van ons dat niet? En dromen we niet van bordkarton? ( )

Weer een topper van Murakami. Een verhaal over de liefde, met een belangrijke rol voor jeugdliefde . Shimamoto's leven blijft geheimzinnig en raadselachtig, dat mag je als lezer zelf invullen. ( )