Onze site gebruikt cookies om diensten te leveren, prestaties te verbeteren, voor analyse en (indien je niet ingelogd bent) voor advertenties. Door LibraryThing te gebruiken erken je dat je onze Servicevoorwaarden en Privacybeleid gelezen en begrepen hebt. Je gebruik van de site en diensten is onderhevig aan dit beleid en deze voorwaarden.
Anonieme gebruiker: Very free interpretation (not adaptation) that in many ways improves on the original. No childish gods, no rambling digressions. Visually spectacular. The dialogue is a bit cringeworthy now and then, but it does have flashes of brilliance. Only for the most broad-minded admirers of Homer - or those who find the Greek bard unsatisfactory. PS Caveat: the Director's Cut is gratuitously gory!… (meer)
Jitsusama: An ancient classic revolving around Greek Myth. A great help to better understand the mythology of the Percy Jackson and the Olympians series.
ENKELE PASSAGES UIT MIJN RECENSIE TE VERSCHIJNEN IN HET TIJDSCHRIFT FILTER JAARGAN 23:1, 2016: Toch kan ik voor deze vertaling niet warmlopen. Om te beginnen vind ik de combinatie van archaïsch of verheven taalgebruik met platte of ambtelijke wendingen niet mooi, en ook geen recht doen aan de epische verteltrant; de vertaling maakt daardoor een enigszins ongefocuste indruk ... wendingen uit een heel ander register, platte, vind ik, zoals ‘gaf hij een mep’ en ‘mepte’, ‘arme donder’, ‘doodsmak’, het aanspreken van Zeus met ‘Bliksemstraal’ en ‘Dondersteen’, ...soms in mijn ogen gewoon lelijk of lachwekkend, zoals ‘...‘onthutste herten’, ‘kanjer in kijven’ ... Meer moeite dan met registerwisseling of verbale eigenaardigheden heb ik met het lezen van de poëzie van Dros als poëzie. Voortdurend struikelt mijn innerlijk oor over vreemde klemtonen en hortende regels. ... hoe je het ook wendt of keert, veel regels lopen erg lelijk: vanwege de vele enjambementen waarin verzen eindigen op een lidwoord of voornaamwoord, wat bij zulke lange regels makkelijk te vermijden is en ook gehakkel in de daarop volgende regel veroorzaakt; en daarmee samenhangend vanwege een overmaat aan eenlettergrepige woorden, die alle poëzie lelijk maken...Een belangrijke reden waarom ik de bovengenoemde vertaling van Lateur verre verkies, ligt in de versmaat die hij koos: een vijfvoetige jambe ( )
Dit lijkt een vrij saai boek met vooral talloze, bloederige strijdtaferelen en de erbij horende redevoeringen. Een overdaad aan herhalingen dus. Het werk vormt een mooie eenheid en is veel minder complex van structuur dan bijvoorbeeld de Odyssee. Bovendien is de moraal van het verhaal nogal simplistisch: ieder ondergaat zijn lot, maar de grote helden zorgen ervoor dat ze dat met roem en eer doen. Aan de andere kant steken er tal van verfrissende elementen in: 1. de poëtische kracht die uitgaat van de taal (de epitheta), en vooral van sommige scenes: afscheid van Hektor en Andromache, het verdriet van Achilles om zijn vriend Patroklos,... 2. de open en stoutmoedige confrontatie tussen de meerderen en hun ondergeschikten, vooral in de controverse rond koning Agamemnoon: herhaaldelijk wordt die door verschillende helden voor vuile vis uitgemaakt en verbaal vernederd. 3. Bovenal getuigt het beeld dat van de godenwereld wordt opgehangen in de eerste plaats van een heel dynamisch en modern aandoend mensbeeld: de goden zijn als mensen met humeuren en luimen, met een hiërarchie die regelmatig opzij wordt gezet maar toch wordt gerespecteerd als het er op aankomt, met een moraal die wel enkele formele regels volgt maar die tegelijk te pas en te onpas links wordt gelaten. Kortom: het archetype van de vrijheid? Nog enkele andere elementen over het wereld- en mensbeeld: 1. De dood is onvermijdelijk en door het lot bepaald (zelfs de goden moeten er zich naar schikken), maar toch kan enige vorm van onsterfelijkheid worden nagestreefd door roemrijke daden te stellen. Dat belet niet dat de Onderwereld voor ieder een oord van verschrikkelijke ellende is. 2. Vrouwen zijn volstrekt ondergeschikt en hun waarde wordt zelfs voor een stuk uitgedrukt in runderen, tenzij voor de echtgenotes of moeders van de helden cfr Andromache (Hektor heeft een "hoofse" relatie tot haar). Uitzondering hierop vormen de vrouwelijke goden die als het erop aankomt wel ondergeschikt zijn, maar geen enkele gelegenheid onbenut laten om hun eigen weg te gaan (Hera, Athene, Afrodite). 3. Het standpunt van de verteller is heel objectivistisch: hij kiest globaal geen partij; wel worden in het verhaal sommige figuren in een minder daglicht gesteld (aan Griekse kant vooral de broers Agamemnoon en Menelaos, aan Trojaanse Paris). 4. De typisch griekse lichaamcultuur is hier al aanwezig: bij de persoonsbeschrijvingen worden vooral de fysieke kenmerken onderstreept; heel veel belang wordt gehecht aan het conserveren van het lichaam na de dood (en omgekeerd voor vijanden aan het zo wreed mogelijk verminken). ( )
Verhaal over het beleg van Troje, de bemoeienis van de goden en de wrok van de grootste strijder van de Grieken, Achilles. Als Odysseus niet zo slim was geweest, werd Troje nu misschien nog belegerd.
Achilles' baneful wrath resound, O Goddess, that impos'd Infinite sorrows on the Greeks, and many brave souls los'd. [George Chapman]
Achilles' wrath, to Greece the direful spring Of woes unnumber'd, heavenly goddess, sing! [Alexander Pope]
Sing, O goddess, the anger of Achilles son of Peleus, that brought countless ills upon the Achaeans. [Samuel Butler]
An angry man—there is my story: the bitter rancour of Achillês, prince of the house of Peleus, which brought a thousand troubles upon the Achaian host. [W.H.D. Rouse]
The Wrath of Achilles is my theme, that fatal wrath which, in fulfillment of the will of Zeus, brought the Achaeans so much suffering and sent the gallant souls of many noblemen to Hades, leaving their bodies as carrion for the dogs and passing birds. [E.V. Rieu]
SING, goddess, the anger of Peleus' son Achilleus and its devastation, which put pains thousandfold upon the Achaians, hurled in their multitudes to the house of Hades strong souls of heroes, but gave their bodies to be the delicate feasting of dogs, of all birds, and the will of Zeus was accomplished since that time when first there stood in division of conflict Atreus' son the lord of men and brilliant Achilleus. [Richmond Lattimore]
Sing, MOUNTAIN GODDESS, sing through me That anger which most ruinously Inflamed Achilles, Peleus' son, And which, before the tale was done, Had glutted Hell with champions—bold, Stern spirits by the thousandfold; Ravens and dogs their corpses ate. [Robert Graves]
Anger be now your song, immortal one, Akhilleus' anger, doomed and ruinous, that caused the Akhaians loss on bitter loss and crowded brave souls into the undergloom, leaving so many dead men—carrion for dogs and birds; and the will of Zeus was done. [Robert Fitzgerald]
Rage—Goddess, sing the rage of Peleus' son Achilles, murderous, doomed, that cost the Achaeans countless losses, hurling down to the House of Death so many sturdy souls, great fighters' souls, but made their bodies carrion, feasts for the dogs and birds, and the will of Zeus was moving toward its end. [Robert Fagels]
Rage: Sing, Goddess, Achilles' rage, Black and murderous, that cost the Greeks Incalculable pain, pitched countless souls Of heroes into Hades' dark, And left their bodies to rot as feasts For dogs and birds, as Zeus' will was done. [Stanley Lombardo]
The rage of Achilles—sing it now, goddess, sing through me the deadly rage that caused the Achaeans such grief and hurled down to Hades the souls of so many fighters, leaving their naked flesh to be eaten by dogs and carrion birds, as the will of Zeus was accomplished. [Stephen Mitchell]
Sing, goddess, the anger of Achilles, Peleus' son, the accursed anger which brought the Achaeans countless agonies and hurled many mighty shades of heroes into Hades, causing them to become the prey of dogs and all kinds of birds; and the plan of Zeus was fulfilled. [Anthony Verity]
The rage sing, O goddess, of Achilles the son of Peleus, the destructive anger that brought ten-thousand pains to the Achaeans and sent many brave souls of fighting men to the house of Hades and made their bodies a feast for dogs and all kinds of birds. For such was the will of Zeus. [Barry Powell]
Wrath—sing, goddess, of the ruinous wrath of Peleus' son Achilles, that inflicted woes without number upon the Achaeans, hurled forth to Hades many strong souls of warriors and rendered their bodies prey for the dogs, for all birds, and the will of Zeus was accomplished; sing from when they two first stood in conflict— Atreus' son, lord of men, and godlike Achilles. [Caroline Alexander]
Goddess, sing of the cataclysmic wrath of great Achilles, son of Peleus, which caused the Greeks immeasurable pain and sent so many noble souls of heroes to Hades, and made men the spoils of dogs, a banquet for the birds, and so the plan of Zeus unfolded - starting with the conflict between great Agamemnon, lord of men, and glorious Achilles. [Emily R. Wilson]
Citaten
Laatste woorden
Informatie afkomstig uit de Engelse Algemene Kennis.Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
Such was their burial of Hektor, breaker of horses.
)
)
)
Google Books — Bezig met laden...
(4.03)
Companion Books to the Iliad
3