The trouble which begins with Gussie Fink-Nottle wandering the streets of London dressed as Mephistopheles reaches its awful climax in his drunken speech to the boys of Market Snodsbury Grammar School. For Bertie Wooster's old friend has fallen in love with Madeline Bassett and, as usual, makes a hash of the affair until Jeeves comes to the rescue. In the meantime, Jeeves must also solve the mystery of the white mess jacket, while sorting out the lives of Bertie's cousin Angela, her mother, and her mother's French chef. In short, a normal working day for that prince among gentlemen's gentlemen in what must be a candidate for the name of the funniest novel in the English language.

De eerste van Wodehouse die ik ooit las. Een veertigtal jaar geleden. Een onnozel pocketboek. Maar wat een plezier! Ik las er ondertussen nog een paar tientallen (Wodehouse schreef ieder jaar een boek en is heel oud geworden) maar ik vind het nog altijd zijn beste. Een van de redenen hiervan is dat het relatief eenvoudig is van personages en van verhaallijn. Wodehouse is onweerstaanbaar grappig maar dikwijls gecompliceerd. Véel personages, ingewikkelde situaties die, in mijn geval toch, het leesplezier bederven. Dit is hier niet het geval. ( )