Een schrijver vergeet nooit de eerste keer dat hij een paar munten of een loftuiting accepteert in ruil voor een verhaal. Nooit vergeet hij de eerste keer dat hij het zoete gif van de ijdelheid in zijn bloed voelt en gelooft dat, als hij er nu maar in slaagt zijn gebrek aan talent voor iedereen verborgen te houden, de droom van de literatuur in staat zal zijn hem een dak boven het hoofd te verschaffen, een warme maaltijd aan het einde van de dag en, waar hij het meest naar hunkert: zijn naam gedrukt op een miezerig stuk papier dat ongetwijfeld langer zal leven dan hij. Een schrijver is veroordeeld tot de herinnering aan dat moment, omdat hij dan al verloren is en zijn ziel een prijs heeft. In het turbulente Barcelona van de jaren twintig krijgt de jonge broodschrijver David Martín, geobsedeerd door een onmogelijke liefde, het aanbod van een mysterieuze uitgever om een boek te schrijven zoals nog nooit geschreven is, een boek dat de wereld zal veranderen. De tol die David hiervoor moet betalen is echter torenhoog. David, zijn vader bruut vermoord, zijn moeder niet meer dan een schim op afstand, raakt als kind verzeild in het Kerkhof der Vergeten Boeken. Daar stuit hij op het sinistere, religieuze boek Lux Aeterna, verschenen bij de Parijse uitgever Andreas Corelli Davids opdrachtgever en geschreven door ene Diego Marlasca. Ooit behoorde Davids huis met de toren toe aan deze onfortuinlijke advocaat, die zich geheel op het schrijven toelegde, tot hij onder duistere omstandigheden thuis om het leven kwam. Spoedig blijken er tussen hemzelf en Marlasca meer parallellen te bestaan dan David kon vermoeden ... Het spel van de engel is een labyrintisch verhaal vol intriges, verraad, vriendschap en tragedie, maar ook een verhaal over de gevaarlijke kunst van het schrijven en de macht van woorden.

Prachtig geschreven, soms met een vleugje humor, maar erg ingewikkeld verhaal. Het speet zich af in Barcelona aan het begin van de 20ste eeuw. Af en toe mocht het van mij wel wat sneller gaan. Dat gebeurt echter pas zo ongeveer in de laatste 150 bladzijdes. Ik kreeg een beetje een 'Faust en de duivel' verhaal idee. Verder wil ik niet veel meer over vertellen om niets te spoileren. ( )

In tegenstelling tot deel 1 is deel 2 van het vierluik 'Het kerkhof der vergeten boeken' veel donkerder en tragischer. Het leest nog steeds even vlot maar de toon is anders. ( )

Een echte pageturner., maar toch ben ik niet onder de indruk. In zekere zin is het verhaal wel spannend, maar tevens toch zo voorspelbaar. Je hebt constant de indruk bepaalde fragmenten al eens vroeger gelezen te hebben. Ondanks de klinkende naam van de auteur toch een eerder 'gewoon' boek. ( )

Gemakkelijke lectuur voor een lui moment. Best interessant allicht als je Barcelona kent en je de straten en pleinen en Gaudi voor ogen ziet. Enige persoon van vlees en bloed, pittig is Isabella. Met haar verdween de charme uit het verhaal. Eenmalige lectuur. ( )