Evelien van Brakem hoort andere mensen altijd maar zeggen dat zij alles heeft wat haar hartje begeert: een leuke man, twee leuke dochters en een leuk huis in het leukste stukje Amsterdam: Oud-Zuid.
Toch begeert hart niet alleen nog veel meer van hetzelfde, het begeert ook: een baan in de horeca, een vakantie die niet in het water valt, een man die haar hartstochtelijk bemint (niet noodzakelijkerwijs haar eigen man), een nieuw huis, een zorgeloze jeugd voor haar kinderen, vrede op aarde, een perfecte bikinilijn en altijd gladde benen zonder scheuren of harsen. Bovenal wil ze geen trut zijn.
In 'Eigen benen' staat Evelien nieuwe, onverwachte wegen in. 'Krijg toch allemaal de klere', zingt ze steeds vaker als ze de wasmachine leeghaalt, de lunchpakketten voor de kinderen klaarmaakt of zich voor de spiegel opmaakt om met haar man uit eten te gaan.