Verhaal van een Engelse plattelandspostkantoor-beambte die een obsessief verzamelaar is van Hemingway parafernalia. Hij krijgt het moeilijk met de privatiseringsplannen van de overheid. Een buitenstaander in plaats van hij wordt opvolger van de postkantoorhouder. Hij laat zich even meesleuren met de plannen van zijn nieuwe leidinggevende. Daardoor is hij in staat de aankoop van een stoel waar Hemingway in gezeten zou kunnen hebben te financieren. Uiteindelijk komt hij tot een groteske daad.
Ik vond het een boeiend verhaal, dat gaandeweg absurder wordt. Het verhaal speelt met het idee van de privatiseringsgolf van de jaren 90 van de vorige eeuw. Het laat zien hoe een eenvoudig beambte door die maatschappelijke ontwikkeling wordt vermalen, terwijl 'slimmeriken' gebruik maken van de mogelijkheden en zich ontwikkelen tot criminele graaiers. Een commentaar halverwege de jaren 90 op een maatschappelijke ontwikkeling waarvan de negatieve kanten pas na de economische crisis van 2008 algemeen worden erkend. ( )