Een buitenbeentje, die Fred Vargas, maar wel een van de heerlijkste misdaadschrijvers van het moment.
Volledige bespreking via http://wraakvandedodo.blogspot.com/2011/12/fred-vargas-vervloekt.html ( )

Ik las in de NRC dat dit een van de vakantieboeken in Frankrijk was, zomer 2008.
Daar had ik ook wel zin in, een heerlijke spannend politieroman. In het Frans gelezen, dat is een sterk minpunt want mijn leestempo is traag en het verhaal vraagt toch een zekere lezersvaart. Maar dit is ook niet eens mijn genre, concludeer ik. Zeker niet zoals Vargaz vertelt. Als je bedenkt, welke schrijver laat nou een commissaris een poesje redden, terwijl de man zo’n haast heeft, moet je weten dat de kat op het einde een deel van de puzzel invult. De eerste helft van het boek is redelijk, spannend, een beetje bizar, voorruit het is dan ook fictie. Maar dan wordt het langzaam te veel van het goede. Vargaz meandert, wringt zich in duizend bochten om het vergezochte verhaal tot een einde te brengen, daarbij moet ze nogal veel uitleggen. Ik vind de personages ongeloofwaardig.
En dat is vaker het probleem bij die commissarissen, de moord al gebeurd: dat praten en kletsen om de misdaad te verklaren Ik heb mijn best gedaan het verhaal uit te lezen.
De eerste helft ****, de tweede helft **. ( )